กราบระลึกถึงคุณท่านอาจารย์
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทธสฺส
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทธสฺส
นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทธสฺส
พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ
ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ
สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ
••• ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย •••
มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา (มศพ.)
เมื่อวันที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๕๖ ซึ่งตรงกันวันเกิดของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ สหายธรรมท่านหนึ่ง คือ คุณพงศ์ศิริ เชาวน์ปรีชา ได้เขียนบทกลอน เพื่อเป็นการกราบระลึกถึงคุณของท่านอาจารย์ มีเนื้อหาที่ไพเราะ เป็นเครื่องเตือนที่ดีอย่างยิ่ง เพื่อความเป็นผู้ไม่ประมาทในการศึกษาพระธรรม และในวันที่ ๒๗ มกราคม ๒๕๕๖ ชั่วโมงแห่งการสนทนา "เรื่องปฏิบัติธรรม" ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ได้อ่านบทกลอนนี้ ให้ท่านผู้เข้าร่วมสนทนาธรรมได้ฟัง ได้พิจารณาร่วมกัน และ มศพ. โดยท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ก็ได้ขออนุญาตคุณพงศ์ศิริ เพื่อประโยชน์ในการนำบทกลอนนี้เผยแพร่ต่อแล้ว ก็ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณพงศ์ศิริ มา ณ ที่นี้ด้วย
กราบระลึกถึงคุณท่านอาจารย์
เช้าลืมตา รู้ทันที มีเรื่องคิด
เพราะยังติด ตัวตน คนบาปหนา
รีบเปิดเสียง ท่านอาจารย์ ท่านสนทนา
ย้ำเตือนว่า มันไม่มี สิ่งที่ทำ
เคยวนเวียน แล้วแล้วเล่าเล่า เฝ้ายึดถือ
เคยกำมือ เกร็งเท้า ก้าวถลำ
กว่าจะตั้ง ตนไว้ ในแนวธรรม
ก็บอบช้ำ เสียครึ่งคน บนทางเลว
ถึงวันนี้ เริ่มมั่นคง ตรงทางผ่าน
ท่านอาจารย์ ชี้ทาง ให้ห่างเหว
ที่เคยพลาด ให้ใคร่ครวญ อย่าด่วนเร็ว
จากดินเหลว เริ่มจับแน่น เป็นแก่นตรง
กราบที่เท้า ท่านอาจารย์ ผ่านกลอนนี้
ถึงไม่มี โอกาสใกล้ ก็ไม่หลง
ระลึกคุณ ตลอดทาง อย่างมั่นคง
ให้ท่านจง สุขสันต์ วันเกิดเอย.
รักท่านอาจารย์ค่ะ
พงศ์ศิริ เชาวน์ปรีชา
(สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. ลำดับที่ ๖๒๑)
๑๓ มกราคม ๒๕๕๖
ขอความเจริญมั่นคงในกุศลธรรมจงมีแด่ทุกท่าน
ป 26/01/2564
ถึงวันนี้ เริ่มมั่นคง ตรงทางผ่าน
ท่านอาจารย์ ชี้ทาง ให้ห่างเหว
ที่เคยพลาด ให้ใคร่ครวญ อย่าด่วนเร็ว
จากดินเหลว เริ่มจับแน่น เป็นแก่นตรง
กราบระลึกถึงคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ยิ่งค่ะ
กราบอนุโมทนาในกุศลจิต คุณพงศ์ศิริ เชาวน์ปรีชา และทุกๆ ท่าน
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของท่านผู้แต่งบทกลอนสรรเสริญคุณท่านอาจารย์
และขออนุโมทนาทุกๆ ท่านด้วยครับ
กราบระลึกคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
ขอบพระคุณและขออนุโมทนา ค่ะ
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ที่เคารพอย่างสูง และขอขอบคุณ และอนุโมทนาค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
กราบระลีกถึงคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของ
ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และ
ท่านอาจารย์วิทยากร ท่านอาจารย์ที่เผยแพร่พระธรรมทางเว็ปไซต์
ที่เคารพอย่างสูงครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
เป็นบทกลอนที่ไพเราะ มีความหมายที่งดงามมากค่ะ
ขออนุโมทนาในความอุตสาหะเรียบเรียงเผยแพร่ให้ได้เกิดความปิติ ระลึกถึงพระคุณของท่านอาจารย์ด้วยกุศลจิต
กราบเท้าท่านอาจารย์ผู้ประกอบด้วยพระคุณอันประเสริฐ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ
กราบเท้าท่านอาจารย์ กราบท่านวิทยากร และท่านผู้ได้อ่านกระทู้นี้
ดิฉันก็ยังไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่ต้องการเพราะในอตีดก่อนปีพ.ศ.2551 ถ้าโกรธใคร ผู้นั้นต้องได้รับรู้ว่า เราโกรธ ต้องได้รับการตอบแทนในเรื่องนั้นๆ ใครขับรถปาดหน้าให้ตกใจ ต้องโดนปาดคืน มองหน้าด้วยสายตาชิงชัง อย่าหวังว่าจะให้อภัย
วันนี้ล่วงมา 5 ปี ใครขับรถปาดหน้ากระชั้นชิด ตกใจนึกในใจว่า "ไอ้เลว" แต่ไม่อยากปาดคืน ปล่อยไป แต่ก็ขุ่นใจแช่งชักหักกระดูกอีกพักใหญ่ นี่คือตัวตนของดิฉัน ... ที่คิดว่าสักวันหนึ่งแม้จะอีกแสนนาน เราคงมองผู้ที่ขับรถปาดหน้าชนิดต้องเบรกกระทันหัน แล้วแค่ถอนใจส่ายหน้า แล้วชมเชยตัวเองว่า เออเธอเก่งนะ กว่าวันที่รอคอยจะมาถึง ดิฉันก็ไม่ทราบว่าจะรู้จักท่านอาจารย์ในตัวตนของใคร
แต่วันนี้ ... ท่านอาจารย์สุจินต์ ค่ะ มารดาของการเกิดใหม่ทุกขณะจิตของดิฉัน
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
กราบอนุโมทนาในกุศลจิตของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
และขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านค่ะ
ขอนอบน้อมต่อพระรัตนตรัย
ขอน้อมกราบบูชาคุณท่านอาจารย์มาด้วยความเคารพยิ่ง
ธรรมะที่ท่านอาจารย์ถ่ายทอดให้ฟัง ย้ำเตือนให้คนกิเลสหนาปัญญาอ่อนและใจมืดมิดเช่นกระผม เริ่มมองเห็นแสงสว่างในพระธรรมที่พระศาสดามีพระมหากรุณาสั่งสอนไว้บ้าง บนเส้นทางแห่งการหลุดพ้นที่แม้ว่าวันนี้ยังนับว่าอีกยาวไกล ยังคงต้องเวียนเกิดเวียนตายไปเรื่อยๆ
แต่กระผมเชื่อมั่นในใจเป็นอย่างยิ่งว่า การได้ฟังและนำไปมนสิการถึงสิ่งที่ท่านอาจารย์เพียรอบรมและถ่ายทอดไว้ ย่อมทำให้กระผมเดินมาไม่ผิดทางเป็นแน่ สำนึกในพระคุณและขอน้อมบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยปฏิบัติบูชาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
"ท่านอาจารย์ ชี้ทาง ให้ห่างเหว"
ขอเชิญคลิกอ่านข้อความเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ
ตกเหว [ตอนที่ ๑...ที่ยังสัตว์ให้แล่นไปในสังสารวัฏฏ์]
ปปาตสูตร ...วันเสาร์ที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๕๔
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณพงศ์ศิริ และทุกๆ ท่านด้วยครับ
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
"...ถึงวันนี้ เริ่มมั่นคง ตรงทางผ่าน
ท่านอาจารย์ ชี้ทาง ให้ห่างเหว
ที่เคยพลาด ให้ใคร่ครวญ อย่าด่วนเร็ว
จากดินเหลว เริ่มจับแน่น เป็นแก่นตรง..."
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
ขออนุโมทนาในกุศลจิตและกุศลศรัทธาของคุณพงศ์ศิริ เชาวน์ปรีชา และ ทุกๆ ท่านครับ
กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งครับ
ข้าพเจ้า ขอกราบและบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
อาจารย์สุจินต์ ผู้ที่พร้อม ด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา
ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
กราบเท้าบูชาคุณท่าน อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และ ท่านอาจารย์วิทยากร ท่านอาจารย์ที่เผยแพร่พระธรรม ทางเว็ปไซต์ ที่เคารพอย่างสูงค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
วันนี้ (๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖) ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ได้อ่านกลอน ของคุณพงศ์ศิริ เชาวน์ปรีชา รวม ๓ บทด้วยกัน ให้ผู้มาฟังธรรมที่มูลนิธิฯ ได้ฟังร่วมกัน ในท้ายชั่วโมงการสนทนาพระสูตร (คหัฏฐกสูตร) ซึ่งเป็นบทกลอนเขียนถึงท่าน อาจารย์ทุกครั้งที่ครบวันเกิดของท่านอาจารย์ (๑๓ มกราคม) ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๕๓ เป็นต้นมาหลังจากที่ได้ฟังพระธรรมแล้ว แต่ท่านอาจารย์ ไม่ได้รับการ์ดเหล่านั้น คุณพงศ์ศิริ ก็เลยไปค้นหาการ์ดที่ตนเองเคยเขียนถึงท่านอาจารย์ ที่พิมพ์เซฟเก็บไว้ ส่งมาให้ท่านอาจารย์อีกที มีดังนี้ .-
เมื่อสิบสาม มกรา เวียนมาจบ
เป็นวันครบ รอบปี ที่ยังหวัง
ให้ท่านอาจารย์ สุขภาพดี มีพลัง
พวกเรายัง เรียนไม่จบ ครบตำรา
อันวิชา วันนี้ เรื่องชีวิต
เราหลงติด หลงฝัน เพราะตัณหา
ท่านอาจารย์ ชี้นำ เราตามมา
ได้เห็นท่า เทียบฝั่ง ที่ตั้งใจ
ชีวิตใหม่ ที่ได้มา มีค่านัก
รู้จักหัก รักหลง ในสงสาร
เพราะพระุคุณ วาจา ท่านอาจารย์
จึงอาจหาญ ร่าเริง ในเชิงธรรม
ที่ไม่เคย เข้าใจ ใครที่ชั่ว
หลงเกลียดกลัว แช่งด่า ดูน่าขำ
วันนี้เชื่อ ทำสิ่งใด ไม่พ้นกรรม
จึงมุ่งทำ เพียงให้ตน เป็นคนดี
เป็นแสงที่ ส่องมา จากฟ้ากว้าง
ช่วยส่่องทาง ที่มัวหม่น จนมองเห็น
จากเคยร้อน รุมใจ ได้ผ่อนเย็น
จึงขอเป็น ศิษย์ท่าน จนวันตาย
พงศ์ศิริ เชาวน์ปรีชา
ครูโรงเรียนสตรีวัดระฆัง
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
