คนขี้บ่น พูดตัดพ้อ ตำหนิ ประชดประชัน เสียดสี

การพูดส่อเสียด คือการพูดด้วยเจตนามุ่งร้ายให้เขาแตกกัน หรือเจตนาให้ผู้อื่นไม่รักคนนั้น มารักตนแทน เป็นต้น ส่วนการพูดกระทบเสียดสีเป็นการพูดด้วยเจตนา ว่าหรือด่าว่า ด้วยการพูดกระทบกระเทียบ ซึ่งเป็นผรุสวาจา การกล่าวคำหยาบคาย เป็นวาจาที่มุ่งจะด่าว่าเขาแต่ไม่เป็นการพูดส่อเสียด ครับ

แต่อย่างไรก็ดี เพราะอาศัยการพูดไม่ดี ด้วยวาจาอะไรก็ตามย่อมไม่เป็นที่รักของคนอื่นโดยมาก แม้แต่การพูดเสียดสี เพราะแม้ตนเองก็ไม่ชอบวาจาเหล่านี้ คนอื่นจะชอบได้อย่างไร ก็ทำให้ไม่เป็นที่รักของคนที่ได้ยินวาจาเหล่านี้ด้วยครับ

ส่วนการพูดส่อเสียด ผลของกรรมเล็กน้อย ทำให้เป็นผู้ที่แตกจากมิตรเสมอ เพราะตนเองปรารถนาให้คนอื่นแตกกัน และก็ไม่เป็นที่รักของคนโดยมากด้วยเช่นกัน ครับ

การถูกเกลียดชังจึงมีมาจากหลายสาเหตุ ทั้งกรรมในอดีตคือผิดศีลข้อ ๓ และกรรมที่ทำในปัจจุบัน คือการเป็นคนที่ไม่ประพฤติตามศีลในข้อต่างๆ ด้วยครับ

ผู้ที่พิจารณาด้วยปัญญา ย่อมเห็นว่า วาจาใดไม่ดีเป็นอกุศล เป็นโทษแม้กับตนเองที่พูด ไม่ต้องกล่าวถึงผู้อื่นก็ยิ่งไม่ควรพูด และวาจาใดที่ตนเองไม่ชอบคนอื่นก็ไม่ชอบเช่นกัน ครับ

ขออนุโมทนาที่ร่วมสนทนา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

เมื่อจิตใจไม่สะอาด เป็นอกุศล คำพูดก็ไม่สะอาด เป็นไปตามจิตที่เป็นอกุศล ซึ่งจะแตกต่างไปจากคำพูดที่เกิดจากกุศลจิตอย่างสิ้นเชิง เป็นคำพูดที่ไพเราะ น่าฟัง เป็นประโยชน์ ไม่มีการประชดประชัน เสียดสี เหน็บแนม เป็นต้น พระธรรมเท่านั้นที่จะเป็นเครื่องขัดเกลากิเลสของตนเองไปทีละเล็กทีละน้อย เตือนให้เป็นผู้ไม่ประมาทในอกุศลแม้เพียงเล็กน้อย เพราะกิเลสที่สะสมไปทีละเล็กทีละน้อยนี้เอง ในที่สุดก็จะมีกำลังจนถึงขั้นที่จะกระทำอกุศลกรรมได้ ซึ่งจะประมาทไม่ได้เลยทีเดียว ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ