ตกเหว [ตอนที่ ๒ ... ความติดข้องก็คือเหว]

ยังยินดีที่จะอยู่ในเหวนี้อยู่หรือเปล่า?

ทุกวันนี้ตกอยู่ในเหวก็ยังไม่รู้ ยังคงพอใจว่ายังมีความสุขดี ดูหนัง ฟังเพลง ไม่เดือดร้อน ไม่เห็นจะมีทุกข์กายทุกข์ใจอะไรเลย ยังคงยินดีพอใจที่จะเป็นอย่างนี้ ยังคงยินดีที่จะอยู่ในเหวนี้ต่อไปอีก ... ตราบใดที่ยังมีโลภะ ความยินดีพอใจ ตราบนั้นยังคงต้องมีโทสะตามมา หากไม่มีโลภะแล้ว โทสะย่อมเกิดไม่ได้ โลภะจึงเป็นสมุทัยจริงๆ เป็นเพื่อนสอง โลภะเป็นความติดข้อง ยินดีในสังขารทั้งหลาย ยินดีที่เราอยู่นี้ โลภะยังยินดีพอใจในภพ โดยไม่รู้ว่ากำลังตกเหว กำลังอยู่ในเหวลึก เพราะเหตุว่าเมื่อมีความยินดีพอใจในสิ่งที่รัก สิ่งที่น่าพอใจ เมื่อต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รักก็จะนำมาซึ่งทุกข์มากมาย เหตุแห่งทุกข์ก็คือ ตัณหาหรือโลภะ นั่นเอง โลภะเป็นสภาพธรรมที่มีจริงในชีวิตประจำวัน ปรุงแต่งสังขารทั้งหลาย โลภะอย่างละเอียดจึงไหลไปสู่ทุกภพภูมิ ซึ่งเป็นไปเพื่อความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกข์ โศกมากมาย

เราเป็นทาสของโลภะมานานแสนนาน ... ต้องท่องเที่ยวไปสู่ภพต่างๆ ต้องอยู่ในเหวลึกต่อไปไม่สิ้นสุด ... จนกว่าจะได้ฟังพระธรรม เห็นประโยชน์ของพระธรรม อบรมเจริญปัญญา ดับกิเลสหมดสิ้นเป็นสมุจเฉท ไม่ต้องท่องเที่ยวไปสู่ภพภูมิต่างๆ อีกต่อไป

ขออนุโมทนาค่ะ