ควรน้อมเข้ามาในตน

น้อม เป็นเรื่องของปัญญาที่เข้าใจในสิ่งที่กำลังปรากฏ เข้าใจธรรมตามความ เป็นจริง โดยเริ่มจากขั้นต้นคือ การฟังให้เข้าใจตรงตามเป็นจริง อกุศลจะรู้ตามความ เป็นจริงไม่ได้เลย

น้อม เป็นความเข้าใจ เป็นปัญญา สูงสุดน้อม โลกุตตรธรรมเข้า มาในตน อย่างไรจึงเป็นการน้อมเข้ามาในตน ตน ก็ไม่ใช่เรา แต่เป็น จิตและเจตสิก ที่เกิดร่วมด้วย

น้อม โลกุตตรธรรมเข้ามาในตน ก็คือขณะที่มรรคจิต ๔ ผลจิต ๔ เกิดขึ้นรู้พระนิพพาน แต่กว่าจะถึงขั้นสูงสุดได้ก็ต้องเริ่มจากขณะนี้ ขั้นการฟัง แม้ฟังขั้น เรื่องราวของพระธรรมให้เข้าใจก็จะสะสมเป็นอุปนิสัย มีเสียงพระธรรมเป็นอารมณ์เป็น อุปนิสสยโคจร ก็จะค่อยๆ สะสมความเข้าใจ เมื่อมีเหตุปัจจัยพร้อมสติปัฏฐานย่อมเกิด เป็นลำดับ ปัญญานั่นเองน้อมสติปัฏฐานมาในตน

ในชีวิตประจำวันสภาพธรรมน้อมมาในตนหรือยัง?

ถ้ายัง สติปัฏฐานย่อมไม่อาจน้อมมาในตนได้ และสูงสุด โลกุตตรธรรมจะน้อมมาในตนได้อย่างไร เพราะต้องเป็นปัญญาที่น้อมตามลำดับ ใน ขณะที่ปัญญาน้อมสติปัฏฐานเกิดระลึกรู้ลักษณะสภาพธรรมได้นั้น ก็ต้องมีการน้อมขั้น เบื้องต้นกว่าก็คือ ขั้นเข้าใจคำสอน ฟังให้เข้าใจ ปัญญาความเข้าใจในขณะนั้นมีวิตก มีสติ มีศรัทธา มีความตั้งมั่น.....ขณะนั้นก็น้อมสภาพธรรมมาในตน เป็นลำดับขั้นไป เรื่อยๆ ...

น้อม เป็นความเข้าใจ เป็นปัญญาที่น้อม...ไม่ใช่เราน้อม

...ขออนุโมทนาค่ะ..