เป็นผู้ฉลาดในการนำประโยชน์เข้าไปในที่ทั้งปวง

"เป็นผู้ฉลาดในการนำประโยชน์เข้าไปในที่ทั้งปวง"

[เล่มที่ 74] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก เล่ม ๙ ภาค ๓ - หน้าที่ 606

อนึ่ง ผู้อุปถัมภ์ตนด้วยกำลังปัญญาเป็นผู้ตั้งใจสมาทานไม่หวั่นไหวในบารมีทั้งปวงด้วยการถึงพร้อมด้วยปัญญา ผู้มีปัญญาเท่านั้น ไม่ทำการแบ่งแยกคนที่รัก คนกลางและคนที่เป็นศัตรู เป็นผู้ฉลาดในการนำประโยชน์เข้าไปในที่ทั้งปวง

(ข้อความบางตอนจาก ... พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก)

จะเห็นได้ว่าเป็นเรื่องของปัญญาการอนุเคราะห์ช่วยเหลือ ไม่ใช่เพื่อลาภ ยศ ให้เราเป็นที่รัก แต่เพื่อประโยชน์กับบุคคลนั้น อาศัยการฟังพระธรรมเห็นประโยชน์สูงสุดว่าเป็นไปเพื่อการขัดเกลากิเลส ก็จะอนุเคราะห์ไม่เลือกบุคคล ไม่เลือกว่าคนนี้จะให้มากเพราะรักหรือมีชื่อเสียง ให้น้อยเพราะชัง ไม่มีผลประโยชน์กับเรา แต่เมื่อพิจารณาด้วยปัญญาแล้ว จึงรู้ว่าใครควรอนุเคราะห์มาก ประโยชน์คือการขัดเกลากิเลสของตนเองและเป็นเรื่องละทั้งสิ้นค่ะ ต้องเป็นผู้ตรงตั้งแต่ต้น จึงจะได้สาระจากพระธรรมคือการขัดเกลากิเลส ไม่เช่นนั้นก็จะเพิ่มพูน​ อกุศลมากขึ้น แทนที่จะเป็นการอนุเคราะห์ด้วยกุศลธรรมค่ะ​ ​สะสมใหม่ได้ด้วยการฟังพระธรรม