อายุบวร...ศรีลังกา [9]

เตรียมตัวไปเกาะลังกา

เมื่อใกล้เวลาที่จะต้องจัดกระเป๋าเพื่อเดินทางไปศรีลังกาจริงๆ ก็ชักท้อถอย เพราะเป็น

คนไม่ชอบจัดกระเป๋าเลย ยิ่งสถานการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างนี้ ทำให้ไม่แน่ใจว่า จะเกิด

เหตุรุนแรงจนห้ามข้าราชการทหารเดินทางไปต่างประเทศหรือไม่ เหมือนครั้งเกิดรัฐ

ประหารเมื่อวันที่ ๑๙ กันยายน ๔๙ ที่ต้องยกเลิกการเดินทางไปประเทศจีน จึงได้แต่

หวังว่าธรรมย่อมชนะอธรรม ได้ยินคำที่ท่านอาจารย์บรรยายว่า “กุศลมีกำลัง อกุศลไม่มี

กำลัง” ก็เห็นได้ชัดจากตัวเอง (ไม่ต้องดูคนอื่น ซึ่งไม่มีทางที่จะรู้ว่า ใครคิดอย่างไร

นอกจากเขาจะแสดงออกทางกายและวาจาออกมาให้เห็น) ว่า เมื่อมีศรัทธาที่เป็นกุศล

ก็จะไม่ท้อถอยเลย แต่เมื่อมีความไม่แน่ใจ ความไม่พอใจ ซึ่งเป็นอกุศล เลยทำให้

ท้อถอย อ่อนกำลังไปจริงๆ

แต่ทุกอย่างก็เป็นธรรม เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยไม่ใช่หรือ จะอยู่ตรงไหน ที่ประเทศไทย

ที่ศรีลังกา ก็เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยทั้งนั้น แต่ไม่รู้จริงๆ อย่างนั้น ได้แต่จำที่ท่าน

อาจารย์บรรยายได้ จึงเดือดร้อนใจเพราะอกุศลของตนเอง ที่กำลังพอใจในการอยู่บ้าน

นั่งถอดเทปธรรม ได้ความเข้าใจ ได้ความสงบ ก็เลยไม่อยากจัดกระเป๋า เพราะความ

ติดข้อง ไม่ทราบว่าทุกอย่างเป็นธรรมจริงๆ เป็นแต่เราที่พอใจ ที่ไม่อยากจะเปลี่ยน

แปลงสถานที่ แต่ก็ลืมทุกครั้ง เมื่อมีใครมาเล่าให้ฟังถึงสถานที่ต่างๆ ก็คึกคักอยากไป

ทุกที เป็นตัวตั้งตัวตีเที่ยวชักชวนใครต่อใคร พอเวลาผ่านไปก็ชักท้อถอย คงไม่ใช่เรา

คนเดียวที่มีอาการอย่างนี้ บริษัททัวร์ถึงต้องมีการมัดจำล่วงหน้า กันพวกใจคอโลเล

เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอย่างเรา

พยายามคิดด้วยอุบายอันแยบคาย (ใช่หรือไม่ก็ไม่รู้ เพราะคิดด้วยอุบายอันแยบคายนั้น

ต้องเป็นกุศล) ให้เกิดวิริยะในการจัดกระเป๋า ด้วยการนึกถึงความสำคัญของศรีลังกากับ

พระพุทธศาสนา นึกถึงว่าจะได้ไปกราบนมัสการถูปาราม สถานที่สำคัญที่เป็นบริโภค

เจดีย์ของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าในภัททกัปนี้ถึง ๓ พระองค์ และเป็น

ที่ประดิษฐานพระรากขวัญเบื้องขวาของพระผู้มีพระภาคพระองค์นี้ จะได้ไปกราบ

นมัสการต้นพระศรีมหาโพธิ์ที่พระเจ้าอโศกมหาราชพระราชทานให้อริฏฐอมาตย์นำมา

ปลูกที่เกาะลังกา ซึ่งเป็นต้นไม้ที่มีอายุยืนยาวที่สุดในโลก นับมาถึงทุกวันนี้มีอายุได้

๒,๓๐๐ กว่าปี จะได้กราบนมัสการพระเขี้ยวแก้ว ที่พระนางเหมมาลานำออกมาจาก

ประเทศอินเดีย โดยซ่อนไว้ในมวยผม และจะได้กราบนมัสการเจติยบรรพต หรือ

มหินตาเล สถานที่ที่ท่านพระมหินทเถระ โอรสของพระเจ้าอโศกมหาราช พบกับพระ

เจ้าเทวานัมปิยติสสะ พระมหากษัตริย์ศรีลังกาพระองค์แรก ที่มีศรัทธาในพระพุทธ

ศาสนาอย่างสูงสุด ทรงเป็นกำลังสำคัญในการเผยแพร่พระสัทธรรมให้หยั่งรากลึกมั่น

คงในศรีลังกาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้

นึกมาได้ถึงตรงนี้ จิตใจก็เบาสบายขึ้นมาหน่อยหนึ่ง จริงๆ แล้วนอกจากอดีตอันรุ่งเรือง

ของเกาะลังกาที่เกี่ยวข้องมั่นคงในพระพุทธศาสนาแล้ว ปัจจุบันชาวศรีลังกาก็มีศรัทธา

มั่นคงในพระพุทธศาสนามากที่สุด (เท่าที่เคยเห็น แม้แต่ในประเทศไทยที่เรียกตัวเอง

ว่าเป็นเมืองพุทธ ถึงจะเห็นเพียงศาสนพิธีก็ตาม) จะเห็นชาวศรีลังกาทุกเพศทุกวัยไป

วัด ไปรดน้ำต้นโพธิ์ ไหว้พระสวดมนต์ กวาดลานวัด แห่ธงฉัพพรรณรังสีรอบเจดีย์แล้ว

นำไปห่ม ถ้าโชคดีก็จะได้เห็นชาวศรีลังกาจำนวนมากมาช่วยกันทาสีถูปารามให้เป็นสี

ขาวบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นประเพณีประจำปี (ตามที่ไกด์ท้องถิ่นเล่าให้ฟังเมื่อไปในปี ๔๕)

และตัวเราเองก็ได้เตรียมโคมประทีปไปเวียนประทักษิณแสดงความนอบน้อมสถานที่

สำคัญทุกแห่งในศรีลังกา เพื่อเป็นพุทธบูชา พร้อมกับผ้าไตรจีวรเพื่อไปถวายพระภิกษุ

สงฆ์เป็นสังฆบูชาด้วย คราวก่อนนำไปถวายแก่พระภิกษุที่ห่มผ้าจีวรเก่าขาด ก็เกิดปีติ

อย่างยิ่ง ที่นำสิ่งจำเป็นสำหรับท่านไปถวาย ขอให้ทุกท่านที่ได้ทราบข่าวได้ร่วม

อนุโมทนาด้วย ขอกุศลที่เกิดจากการอนุโมทนานี้ เป็นเหตุปัจจัยให้ได้เข้าใจพระ

สัทธรรมอันลึกซึ้งนี้ของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยเทอญ

เมื่อกลับมาแล้ว จะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดค่ะ หวังว่าจะจดจำสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้บ้าง

เพราะส่วนมากก็จะเล่าเรื่องที่ไม่เป็นสาระเสียมาก ตามอุปนิสัยที่สะสมมา แล้วยังแก้ไม่

ได้เพราะความเข้าใจธรรมยังไม่มากพอค่ะ