โทษของการครองเรือน [วัจฉนขชาดก]

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ทุกนิบาตชาดก เล่ม ๓ ภาค ๓ - หน้าที่ 449

๕. วัจฉนขชาดก

ว่าด้วยดาบสผู้มีเล็บงาม

[๓๑๙] ข้าแต่ท่านวัจฉนขะ เรือนทั้งหลายที่มีเงินและโภชนาหาร

บริบูรณ์ เป็นเรือนมีความสุขท่านบริโภคและดื่มในเรือนใด ไม่ต้องขวนขวายก็ได้

นอน.

[๓๒๐] บุคคลผู้เป็นฆราวาส ไม่มีมานะทำการ งานก็ดี ไม่กล่าวคำ

มุสาก็ดี...ไม่ใช้อำนาจลงโทษ ผู้อื่น การครองเรือนก็ตั้งอยู่ไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ใคร

เล่าจะครอบครองเรือนไม่ให้บกพร่อง ให้เกิดความยินดีได้แสนยากเล่า.

จบ วัจฉนขชาดกที่ ๕