จิตนิ่งไม่ได้ จิตเป็นสภาพรู้

จิตนิ่งไม่ได้ จิตเป็นสภาพรู้ เกิดขึ้นครั้งใดต้องรู้อารมณ์ อารมณ์ในที่นี้หมายถึงสิ่งที่จิตรู้ เมื่อจิตรู้อารมณ์จะเกิดโลภะความพอใจหรือโมหะ คือความหลง ความไม่รู้ตามความเป็นจริง หรือจะเป็นกุศลในทาน คือการคิดให้ ในศีลคือความไม่เบียดเบียน เป็นต้น การที่เข้าใจว่าจิตนิ่ง เป็นความไม่เข้าใจในสภาวะลักษณะของสภาพธรรมะที่กำลังปรากฏว่า ขณะนั้นเป็นโลภะหรือโมหะหรือเป็นจิตที่ปราศจากโลภะ โทสะ หรือโมหะ เพราะเป็นกุศลจิต ถ้าเป็นปัญญาคือ ความรู้ ความเข้าใจ ไม่ใช่แสงสว่าง แต่อุปมาให้เห็นลักษณะของปัญญาว่าเปรียบเหมือนแสงสว่างเพราะทำความมืด คือ โมหะให้หายไป เมื่อความรู้เกิดขึ้น ความไม่รู้ย่อมหมดไป ถ้าใช่คำว่า "จิตนิ่ง" ก็ไม่ใช่ปัญญา