เด็กๆกับธรรม - อะไรประเสริฐสุด
ถาม ที่ผมหมายถึงคือ เราต้องการจะมีความสุขที่แท้จริง แต่ผมสับสนว่า เป็นความโลภหรือเปล่าที่เราอยากได้ความสุข
ท่านอาจารย์
ผู้ฟัง
ท่านอาจารย์
เพราะฉะนั้นความสุขที่แท้จริง คือ ความสงบจากการเกิด ไม่มีการเกิดอีกเลย แต่ใครจะถึง ถึงได้วันหนึ่ง อย่างที่พระอรหันต์ทั้งหลายท่านถึงแล้ว เพราะฉะนั้นต้องอาศัยการอบรม เพราะเป็นเรื่องของปัญญา ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ใครอยากไม่เกิดก็ไปฆ่าตัวตาย ไม่ใช่อย่างนั้นเลยค่ะ ก็ต้องเกิดอีกแน่ๆ
ผู้ฟัง
ท่านอาจารย์
ผู้ฟัง
ท่านอาจารย์
ผู้ฟัง
ท่านอาจารย์ เรา
ผู้ฟัง เพราะฉะนั้นก็จะต้องศึกษาจนเข้าใจว่า อย่างไรถึงจะไม่เป็นเรา
ท่านอาจารย์ ผู้ที่มีบุญศึกษาคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะคนนั้นสะสมมาที่จะรู้ว่า มีค่าที่สุด ประเสริฐที่สุด เป็นรัตนะที่สูงที่สุด ถ้าเราได้ลาภเป็นเพชรนิลจินดาหายได้ไหม ตกน้ำได้ไหม ขโมยลักได้ไหม โจรปล้นได้ไหม แต่ความรู้ของเรา ใครจะเอาไปได้ ไม่มีทางที่ใครจะเอาไปได้เลย
เพราะฉะนั้นสิ่งที่ประเสริฐที่สุด สูงที่สุดไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง ลาภอันประเสริฐก็คือ การได้มีโอกาสฟังและเข้าใจพระธรรม
แอ๊ว อาจารย์กำลังจะบอกว่า สิ่งที่ทุกคนได้ฟังวันนี้และมีความเข้าใจก็เป็นการสะสมความรู้ความเข้าใจอีกต่อไป ใช่หรือเปล่าคะ
ท่านอาจารย์
ผู้ฟัง
ท่านอาจารย์
ผู้ฟัง
ท่านอาจารย์
เพราะฉะนั้นแต่ละคนจะรู้ด้วยตัวของตัวเอง ไม่ต้องไปสอบที่ไหน แต่รู้จากกำลังฟัง เห็นประโยชน์ไหม มีคุณค่าหรือเปล่า สมควรที่จะศึกษาต่อไปไหม หรือจะรอๆ รอไปเรื่อยๆ หรือรอก็ไม่รู้ มีประโยชน์ สนุกดีกว่า
นี่ก็เป็นเรื่องของแต่ละคนซึ่งจะรู้จักตัวเองตามความเป็นจริง ถ้าให้ยกมือจะยกไหมคะ หรือยังไม่กล้าจะยก ไม่มั่นใจ