ความเป็นเราไม่ได้มีอยู่ตลอด

นีน่า  แม้แต่ไม่คิดเป็นเรา แต่คิดเรื่องกุศลที่ทำไปแล้ว เป็นเรา ใช่ไหมคะ

ท่านอาจารย์    แน่นอนค่ะ ถ้าสติปัฏฐานไม่เกิด

นีน่า  ไม่มีความรู้สึกเป็นเรา

ท่านอาจารย์    แล้วเป็นอะไร

นีน่า  เป็นโมหะ

ท่านอาจารย์    โมหะเป็นใคร

นีน่า  โมหะของตัวตน

ท่านอาจารย์    โดยมากไปคิดว่า ความเป็นเราต้องเกิดทุกขณะ แต่ความจริงไม่ใช่ เป็นอนุสัย เพราะฉะนั้นวันหนึ่งๆ เราจะรู้ว่า เป็นโลภมูลจิตที่เป็นทิฏฐิคตสัมปยุตต์ คือ ประกอบด้วยความเห็นผิด หรือไม่ประกอบ อย่างเรารับประทานอาหารอร่อยๆอย่างนี้ เดินไปโน่นมานี่ จะเป็นความเห็นผิดหรือเปล่า เปล่า ก็เป็นโลภมูลจิตที่ไม่เกิดร่วมกับความเห็นผิด

นีน่า  แต่เราไม่รู้เป็นเรา  

ท่านอาจารย์    ลักษณะนั้นจะไม่มีความเห็นผิดเกิดให้เรารู้

นีน่า  หมายความว่าไม่ใช่เห็นผิด แต่เป็นเราตลอดเวลา

ท่านอาจารย์    อนุสัย ไม่ใช่เกิดกับจิต เพราะเกิดกับจิต ก็กุศลเป็นกุศล อกุศลเป็นอกุศล  โลภทิฏฐิคตสัมปยุตต์กับโลภทิฏฐิคตวิปปยุตต์ ไม่เหมือนกัน