ภวังคจิตเกิดต่อจากปฏิสนธิจิตเพราะกรรมเป็นปัจจัย

กรรมไม่ได้ให้ผลเพียงปฏิสนธิขณะเดียวไม่พอ กรรมนั้นยังทำให้เมื่อปฏิสนธิจิตดับไปแล้ว ภวังคจิตเกิดต่อ ที่ใช้คำว่า “ภวังค์” ก็เพราะเหตุว่าเป็นขณะจิตที่ดำรงภพชาติโดยที่ว่ายังไม่ได้เห็น ไม่ได้ยิน ยังไม่ได้กลิ่น ยังไม่ได้ลิ้มรส ยังไม่ได้รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส ยังไม่ได้คิดนึกเลย ทั้งปฏิสนธิจิต และภวังคจิตเกิดขึ้นเพราะกรรมเป็นปัจจัยโดยชาติเป็นวิบาก เพราะฉะนั้น จิต และเจตสิกที่เกิดร่วมกันเป็นชาติวิบากเป็นผลของกรรมหนึ่งที่ได้กระทำแล้ว เพราะฉะนั้น เวลาที่กรรมให้ผลทำให้จิต และเจตสิกซึ่งเป็นวิบากเกิดขึ้นร่วมกันในภูมิที่มีขันธ์ ๕ ก็จะมีรูปเกิดด้วยเพราะรูปเกิดขึ้นเพราะกรรมเป็นสมุฏฐานในขณะแรก

ที่มา ..

พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 25