ยึดถือขันธ์ ๕ เพราะไม่รู้ว่าขันธ์ ๕ ว่างเปล่า
อ.อรรณพ ท่านแสดงว่าขันธ์ก็เป็นของว่างเปล่า แต่เหตุใดเราถึงได้ยึดติดในความว่างเปล่า
ท่านอาจารย์ ก็เพราะไม่รู้ว่าว่างเปล่า ห้องนี้ไม่เห็นว่าว่างใช่ไหม ก็มีคนมาก ยังไม่ได้ว่างเลย เพราะฉะนั้นจะเห็นได้ว่าจริงๆ แล้วสัญญามีอยู่ทุกขณะที่จำ หรือกำลังทำอะไรก็ตาม เช่นเดินลงบันได มีสัญญาไหม ต้องมีแน่นอน ถ้าไม่มี ก็ลงบันไดไม่ได้ จะรับประทานอาหารหยิบช้อนหยิบส้อม มีสัญญาไหม ก็มี เพราะฉะนั้น จริงๆ แล้วถ้ารู้ว่าขณะใดที่รู้ว่าเป็นสิ่งใด หรือจำ ขณะนั้นก็เป็นหน้าที่ของสัญญาเจตสิก ส่วนเจตสิกทั้งหมดที่เหลือ ๕๐ เจตสิก เป็นสังขารขันธ์ เพราะฉะนั้นจริงๆ แล้วในวันหนึ่งๆ ก็มีแต่จิต เจตสิก รูป ซึ่งแน่นอนว่าที่ตัวเราก็มีรูป ภายนอกก็มีรูป แต่ขณะใดที่การยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตน เป็นสัตว์ เป็นบุคคล ขณะนั้น ก็ไม่พ้นจากการยึดมั่นในรูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์เลย จึงมีอีกคำหนึ่งว่า “อุปาทานขันธ์” คือขันธ์ใดเป็นที่ตั้งของความยึดถือ ขณะนั้นก็เป็นอุปาทานขันธ์
ที่มา ...