อกุศลในชีวิตประจำวันมีมากเป็นปกตูปนิสสยปัจจัย

ในชีวิตประจำวันไม่ได้มีแต่กุศล อกุศลก็มีมาก เพราะฉะนั้นขณะใดซึ่งแต่ละบุคคล จะเป็นผู้ที่รู้จักตัวเองตามความเป็นจริงว่า ขณะนั้นเกิดความพอใจในรูปในเสียงในกลิ่นในรสลักษณะใด ก็เป็นเพราะอุปนิสสยปัจจัยที่สะสมมาเป็นปกติคือ เป็นปกตูปนิสสยปัจจัย ทำให้พอใจในรูปเช่นนั้นๆ หรือว่าในเสียงอย่างนั้นๆ ในกลิ่นอย่างนั้นๆ ในรสอย่างนั้นๆ เป็นชีวิตปกติประจำวัน ซึ่งเวลาที่ท่านผู้ฟังนึกถึงอาหารที่จะบริโภค แต่ละคนก็นึกถึงอาหารที่ชอบใจตามการสะสมที่เป็นปกติ ทำให้พอใจในรสอาหารเช่นนั้นๆ หรือขณะที่โกรธ ไม่พอใจ ก็ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตนอีก ไม่ว่าจะเป็นความโลภ หรือความโกรธ บางคนก็ไม่พอใจในรูปอย่างนั้น ในเสียงอย่างนั้น ในกลิ่นอย่างนั้น ในรสอย่างนั้น ในกิริยาอาการ ในมารยาท ในวาจาของบุคคลอย่างนั้นๆ ซึ่งอาจจะเป็นที่พอใจของบุคคลอื่น แต่สำหรับท่านไม่พอใจ นี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เป็นความต่างกันตามอุปนิสัยที่สะสมมาเป็นปกติ จึงเป็นอุปนิสัยที่มีกำลังเป็นปกตูปนิสสยปัจจัย