แก้ตนเอง

สังคมพยายามแก้คนอื่น โดยที่ไม่แก้ตัวเอง เช่นเดียวกันที่จะได้ยินได้ฟังบ่อยๆ ก็คือว่า ปัญหาของชีวิต ปัญหาของบ้านเมือง ปัญหาของโลก ปัญหาอะไรก็ตาม ปัญหาเศรษฐกิจ ปัญหาสังคม มีทางเดียวที่จะแก้ได้คือพุทธศาสนา คำนี้คงจะได้ยินกันบ่อยมาก จากคนที่อยู่ในวงการศาสนา หรือแม้คนที่ไม่ได้อยู่วงการศาสนา แต่เป็นชาวพุทธ  แต่ถ้าถามว่าแล้วก็จะศึกษาไหม พยายามให้คนอื่นศึกษา มีความจำเป็นมาก มีประโยชน์มากต้องศึกษา แต่ถามว่าแล้วคนที่พูดศึกษาหรือเปล่า ถ้าคนที่พูดไม่ได้ศึกษาจะไม่มีประโยชน์เลย เพราะเหตุว่าต้องการให้คนอื่นศึกษา เหมือนกับต้องการแก้คนอื่นให้ดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ แต่ว่าตัวเองเคยเห็นอกุศลของตัวเองไหม ถ้ายังไม่เห็นอกุศลของตัวเอง ไม่มีทางที่กุศลจะเจริญขึ้น แต่ถ้าได้ฟังพระธรรมมากๆ โดยเฉพาะส่วนละเอียด  น่ากลัวอกุศลเหลือเกิน เพราะว่ามีอกุศลหลายระดับขั้น อกุศลอย่างหยาบทำให้เกิดกายทุจริต วจีทุจริต ทางกาย มีการประหัตประหาร มีการเบียดเบียนยึดถือทรัพย์ที่เป็นของคนอื่นที่คนอื่นไม่ได้ให้ ทางวาจาก็มีกิเลสขั้นหยาบ  ทำให้พูดสิ่งที่ไม่จริง คำพูดที่น่าฟังกับคำพูดที่ไม่น่าฟังเกิดจากจิตที่ต่างกัน คำพูดหยาบต้องเกิดจากอกุศลจิตที่มีกำลังมาก แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นคำพูดที่แสดงถึงความสำคัญตน ก็ยังเป็นอกุศลที่มีกำลัง  ตรงกันข้ามกับความอ่อนโยนของจิตใจ หรือความมีเมตตา มีความเป็นเพื่อน มีความหวังดีจริงๆ 

นี่เป็นเรื่องธรรมทั้งหมด ซึ่งถ้าศึกษาแล้วเราจะสนใจที่จะรู้จักตัวเอง แล้วก็รู้ว่าอกุศลมีมากแค่ไหน เห็นโทษเห็นภัยของอกุศล แล้วก็ขัดเกลา

นี่คือประโยชน์ของพระธรรม