เห็นถูกมีจริง เห็นผิดมีจริง เป็นธรรม

พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้ว่า ความเห็นมี ๒ อย่าง ความเห็นถูก สัมมาทิฏฐิ อย่างหนึ่ง เป็นสิ่งที่มีจริงๆ และ ความเห็นผิด คือ มิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิดก็มีจริง ไม่ใช่ไม่มี

ความเห็นถูก คือ เห็นถูกตามความเป็นจริงของสภาพธรรมนั้นไม่คลาดเคลื่อน  ไม่เข้าใจผิด สภาพธรรมเกิดขึ้นดับไป เห็นถูกหรือเห็นผิด ถ้าสภาพธรรมไม่เกิดไม่ดับ ไม่มีปัจจัย เกิดขึ้นมาลอยๆ นี่ถูกหรือนี่ผิด

เพราะฉะนั้นเราก็ต้องเป็นผู้ที่พิจารณา อย่างใครก็ตามที่ไม่เข้าใจในเหตุปัจจัย ก็บอกว่า ทุกอย่างเกิดขึ้นมาเอง เกิดขึ้นมาลอยๆ เพราะไม่รู้เหตุ ไม่รู้ปัจจัย ไม่รู้ว่าเพราะเหตุอะไรสภาพธรรมจึงได้เกิดขึ้น เมื่อไม่รู้ก็บอกว่าไม่มี  แต่ผู้ที่รู้สามารถที่จะหยั่งรู้และแทงตลอดในเหตุในผลของทุกอย่าง

เพราะฉะนั้นการจะดับทุกข์ ต้องรู้เหตุของทุกข์ การจะดับกิเลส ต้องรู้เหตุของกิเลส จึงจะดับได้ ถ้าเหตุของอกุศลทั้งหลาย คือ อวิชชา ธรรมที่ตรงกันข้าม คือ วิชชา ที่จะดับอวิชชาได้