ติดข้องในรูปที่ตัว -พฐ.191
สุ. เพราะว่าสภาพธรรมชื่อว่าตับ ลักษณะจริงๆ คืออะไร พ้นจากอ่อนหรือแข็ง เย็นหรือร้อน ตึงหรือไหว สี กลิ่น รส โอชา ได้ไหม ไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นคำที่เราใช้เรียกรูปใดๆ ก็ตาม แท้ที่จริงแล้วก็เป็นธาตุซึ่งอยู่รวมกัน เกิดพร้อมกัน แล้วก็แปรเปลี่ยนไปตามสีสันวัณณะที่ทำให้สมมุติเรียกตามส่วนสัดของธาตุนั้นๆ แต่ว่าตามความเป็นจริงแล้วโทษจริงๆ ก็คือสามารถที่จะรู้ลักษณะจริงๆ ไม่ใช่เพียงแต่รูปร่างที่งามไม่งามแล้วก็ไปนึกถึงแต่เพียงสภาพที่ไม่งาม เพราะถึงจะนึกยังไงก็ตามแต่ ดับกิเลสไม่ได้เลย เพราะเหตุว่าผู้ที่ไม่ติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ คือพระอนาคามีบุคคล ยังไงๆ ก็ไม่มีทางเลยที่จะไม่ติดในรูปสวยๆ ในเสียงเพราะๆ ในกลิ่นหอม ในรสอร่อย ในสัมผัสที่กระทบกายที่สบาย ไม่เจ็บไข้ได้ป่วย ไม่เดือดร้อน ที่ตัวทุกคนมีรูป จริงๆ แล้วรักรูปไหนที่สุด รักรูปที่ตัว ตั้งแต่ตื่นมา แม้ว่าไม่มีใครเลยที่จะมาเกี่ยวข้อง แต่รูปที่ตัวนี่เป็นยังไง ตั้งแต่ศรีษะจรดเท้า จะมีความสนใจติดข้องในรูปที่ตัวเพราะเหตุว่าเป็นรูปของเรา คิ้วของเรา ตาของเรา ผมของเรา เสื้อของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อตัวนี้ เพราะฉะนั้นถึงแม้ว่าจะไม่มีความเห็นผิด เพราะได้ประจักษ์การเกิดขึ้น และดับไปของสภาพธรรมแล้วก็ตาม แต่ว่ายังมีวิปลาสคือสะสมความติดข้องในรูปมานานแสนนานในสังสารวัฏ เพราะฉะนั้นการที่จะให้ถึงกับการที่จะไม่ติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ จริงๆ ดับได้เป็นสมุจเฉทก็ต้องถึงความเป็นพระอนาคามี อาหารอร่อยหรือไม่อร่อย รูปที่ตัวเป็นยังไง บำรุงร่างกายไว้มากๆ เพื่อรูปที่ตัวจะเป็นยังไง ทั้งหมดก็คือยังคงติดในรูปนั่นเอง อย่างมาก
ที่มา ...