ผมได้กล่าวตู่ตถาคตหรือกล่าวตู่พระพุทธเจ้าแล้วเห็นโทษสามารถขอขมาต่อพระรัตนตรัยได้ไหมครับ
เป็นเพราะการสนทนาธรรมไม่ตามกาลและไม่ศึกษาธรรมมะให้ดีก่อน ทำให้เกิดความไม่สบายใจ จะสามารถขอขมาต่อหน้าพระพุทธรูปได้ไหมครับ ถ้าหลังจากขอขมาแล้วจะ สามารถผ่อนหนักเป็นเบา ไม่กั้นสวรรค์ และนิพพานใช่ไหมครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
กล่าวขอขมาด้วยเจตนา ก็เป็นการที่จะเห็นโทษ และไม่กั้นสวรรค์มรรคผลในชาตินั้น แต่บาปกรรมไม่ได้หายแต่ลดลงไป คือ ไม่กั้น สวรรค์ มรรคผล นิพพาน ครับ
วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 220
ถ้าพระอริยะนั้นเป็นเอกจาริกภิกขุ (ภิกษุผู้จาริกไปผู้เดียว) สถานที่อยู่ของท่านไม่มีใครรู้ สถานที่ไปขอท่านเล่าก็ไม่ปรากฏไซร้ ก็พึงไปหาภิกษุที่เป็นบัณฑิตรูปหนึ่ง แล้วบอก (ปรึกษาท่าน) ว่า "ท่านขอรับ กระผมได้กล่าวถึงท่าน กะท่านผู้มีอายุชื่อโน้น วิปฏิสาร (เกิดมีแก่กระผมทุกทีที่ระลึกถึงท่าน กระผมทำอย่างไร (ดี) " ภิกษุบัณฑิตนั้นจะกล่าวว่า "ท่านอย่าคิดไปเลย พระเถระจะย่อมอดโทษให้แก่ท่าน ท่านจงทำจิตให้ระงับเถิด" ฝ่ายเธอก็พึงบ้างหน้าต่อทิศทางที่พระอริยะไป ประคองอัฐชลีกล่าว (ขึ้น) ว่า "ขมตุ" ขอพระเถระนั้นขงอดโทษเถิด"
ถ้าพระอริยะนั้นเป็นผู้ปรินิพานเสียแล้ว เธอพึงไป (ให้) ถึงที่ที่นับว่าเป็นเตียงที่ท่านปรินิพพาน กระทั่งถึงป่าช้าผิดิบก็ดี ขอขมา (ท่าน) เถิด
เมื่อได้ทำ (การขอขมา) เสียได้อย่างนี้แล้ว กรรมนั้นก็ไม่เป็นสัคคาวรณ์ ไม่เป็นมัคคาวรณ์เลย (กลับ) เป็นปกติเท่านั้นเองแล
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ตั้งต้นใหม่ ด้วยความเป็นผู้ที่มีความละเอียด รอบคอบ เคารพอย่างยิ่งในแต่ละคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เมื่อเห็นโทษโดยความเป็นโทษ แล้วแก้ไข ตั้งใจที่จะไม่ทำผิดอย่างนั้นอีก นั่น จะเป็นเหตุให้มีความเจริญในพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ขอให้ตั้งต้นใหม่ เริ่มได้ตั้งแต่ขณะนี้เป็นต้นไป ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
อ้างอิงจาก ความคิดเห็น 1 โดย paderm
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
กล่าวขอขมาด้วยเจตนา ก็เป็นการที่จะเห็นโทษ และไม่กั้นสวรรค์มรรคผลในชาตินั้น แต่บาปกรรมไม่ได้หายแต่ลดลงไป คือ ไม่กั้น สวรรค์ มรรคผล นิพพาน ครับ
วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 220
ถ้าพระอริยะนั้นเป็นเอกจาริกภิกขุ (ภิกษุผู้จาริกไปผู้เดียว) สถานที่อยู่ของท่านไม่มีใครรู้ สถานที่ไปขอท่านเล่าก็ไม่ปรากฏไซร้ ก็พึงไปหาภิกษุที่เป็นบัณฑิตรูปหนึ่ง แล้วบอก (ปรึกษาท่าน) ว่า "ท่านขอรับ กระผมได้กล่าวถึงท่าน กะท่านผู้มีอายุชื่อโน้น วิปฏิสาร (เกิดมีแก่กระผมทุกทีที่ระลึกถึงท่าน กระผมทำอย่างไร (ดี) " ภิกษุบัณฑิตนั้นจะกล่าวว่า "ท่านอย่าคิดไปเลย พระเถระจะย่อมอดโทษให้แก่ท่าน ท่านจงทำจิตให้ระงับเถิด" ฝ่ายเธอก็พึงบ้างหน้าต่อทิศทางที่พระอริยะไป ประคองอัฐชลีกล่าว (ขึ้น) ว่า "ขมตุ" ขอพระเถระนั้นขงอดโทษเถิด"
ถ้าพระอริยะนั้นเป็นผู้ปรินิพานเสียแล้ว เธอพึงไป (ให้) ถึงที่ที่นับว่าเป็นเตียงที่ท่านปรินิพพาน กระทั่งถึงป่าช้าผิดิบก็ดี ขอขมา (ท่าน) เถิด
เมื่อได้ทำ (การขอขมา) เสียได้อย่างนี้แล้ว กรรมนั้นก็ไม่เป็นสัคคาวรณ์ ไม่เป็นมัคคาวรณ์เลย (กลับ) เป็นปกติเท่านั้นเองแล
ขออนุโมทนา
ขออนุโมทนาครับ กระผมสามารถขอขมาต่อหน้าพระพุทธรูปเพื่อเป็นสื่อตัวแทนถึงพระพุทธเจ้า หรือ พระสารีริกธาตุ ได้ใช่ไหมครับ ขอขอบพระคุณครับ