นี่คือผู้มีสติระลึกได้ ทำให้ระลึกถึงบาป ระลึกถึงบุญ ระลึกถึงคุณ ระลึกถึงโทษ ซึ่งถ้าจะเปรียบเทียบก็ดุจสีขาวกับสีดำ ที่ทำให้เห็นความต่างกันของธรรมที่เป็นอกุศล และกุศล เพราะถ้าไม่ศึกษาโดยละเอียดหลายคนอาจจะคิดว่า อกุศลนั่นแหละเป็นกุศล หรือบางท่านก็อาจจะกล่าวว่า อกุศลเล็กๆ น้อยๆ ไม่เป็นไร นั่นแสดงว่า ยังไม่เห็นความต่างกันของสีดำกับสีขาว แต่ความจริงแล้ว ถ้าสติเกิดขณะใด เป็นสภาพที่ระลึกให้รู้ในลักษณะของความต่างกันของธรรมที่เป็นอกุศล และกุศล

รู้ว่าธรรมทั้งหลายมีกายสุจริตเป็นต้นเหล่านั้นประโยชน์เกื้อกูล ย่อมประคับประคองธรรมที่เป็นประโยชน์เกื้อกูลไว้ เหมือนปริณายกรัตนะของ พระเจ้าจักรพรรดิ รู้สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล และสิ่งที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล แล้วจึงนำสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูลออกไปเสีย

@ ธรรมที่ชื่อว่า สติ