ไม่ได้เจตนาให้เขาตายใช่ไหมคะ?

คำตอบคือ ไม่บาปค่ะ

ทำบุญอุทิศกุศลไปให้เขา ดีกว่าไหมคะ หากเขาไปเกิดใหม่ ในภพภูมิที่รับรู้ได้ เขาจะได้มีความสุข ความไม่สบายใจ จะค่อยๆ หายไปกับกาลเวลาที่ผ่านไปที่สำคัญ คุณก็ยังมี น้องของพี่ยักษ์ ที่ต้องดูแลเอาใจใส่อยู่อีกชีวิตหนึ่ง มิใช่หรือคะ?

ขออนุโมทนาค่ะ

อย่าปล่อยให้ วันวาน ที่ผ่านพ้น ทำให้เรา ทุกข์ทน จนหม่นไหม้ มัวครุ่นคิด อาจทำผิด ซ้ำลงไป ยิ่งเพิ่มวัน เสียใจ ไปอีกวัน

คิดถึงเค้าก็ทำบุญอุทิศกุศลให้เค้า

ความตายของพี่ยักษ์ เป็นเพราะกรรมของเขาเองที่ทำให้สิ้นสุดการเกิดเป็นสุนัขที่ ตัวใหญ่แต่ใจดีในชาตินี้ และเมื่อตายแล้วก็จะเป็นกรรมของเขาเองที่จะทำให้ไปเกิดใน ชาติใหม่ทันที ซึ่งไม่มีใครรู้ได้ว่าเขาจะเกิดในภูมิใด เขาจะได้รับความทุกข์หรือความ สุขอย่างไรก็ล้วนแต่เป็นผลของกรรมของเขาเองทั้งสิ้น

ในส่วนของเรา คุณ pui ไม่ได้มีเจตนาฆ่า จึงไม่ใช่การทำบาปด้วยการทำผิดศีลข้อ ที่ ๑ การฆ่าสัตว์อื่น แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกผิดและเสียใจมากนั้น เกิดจากความผูกพันธ์ และความทรงจำที่ดี ซึ่งถ้าหากสิ่งเหล่านี้มีมากจนทำให้เศร้าเสียใจก็แสดงว่าเป็น กิเลสของเราเองที่ทำให้เราเศร้า เพราะผู้ที่ไม่มีกิเลสแล้วนั้นย่อมไม่เศร้าเสียใจกับ ความตายของผู้ใดเลยครับ

ความเศร้าเสียใจที่เกิดขึ้นก็เป็นเรื่องธรรมดาของปุถุชน จะบังคับใจใครให้หายเศร้า จากการสูญเสียสัตว์ บุคคล หรือสิ่งของอันเป็นที่รักก็ไม่ได้ อย่างไรก็ดี พระพุทธองค์ ทรงพระมหากรุณาคุณสั่งสอนแนะนำกิจที่ควรทำ อันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์เมื่อมีผู้ที่จาก ไป นั่นก็คือ การทำบุญ และอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ที่ล่วงลับ

และสุดท้ายขอฝากข้อคิดที่เป็นความเชื่อส่วนตัวครับว่า การตายจากไปของใครคน หนึ่ง เป็นเครื่องเตือนให้เราตั้งใจดูแลคนอื่นๆ ที่ยังอยู่ครับ

เชิญคลิกอ่าน....

ฆ่าสุนัขตัวเองตาย โดยไม่ได้ตั้งใจ

ไม่มีเจตนาโดยตรงจะผิดบาป แค่ไหน

ถ้าไม่มีเจตนาก็ไม่บาป [มหาวิภังค์]

ขออนุโมทนาค่ะ

สวัสดีคะ ลูกสุนัขที่บ้านอายุ 3 เดือนเท่านั้นได้ตายก่อนวัยอันควรซะแล้ว เพราะประมาทแท้ๆ ลูกสุนัขดีใจต้องการอยู่ใกล้ๆ เจ้าของ ลูกสาวเลยพลาดเหยียบตาย ลูกสาวเสียใจมาก เราเองก็เช่นกัน เลี้ยงเค้ามาได้ 2 เดือนทำไมผูกพันกับเค้ามากเหลือเกิน ตอนนี้กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ใจก็คิดแต่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ อยากให้เค้าฟื้นกลับมา แม้เป็นวิญญาณก็ได้ อยากย้อนเวลากลับไป 2 วันมานี่ได้แต่ร้องไห้ นอนกอดกระดูกที่เราเอาไปเผา ทรมานมาก เราคงไม่ถึงขั้นเป็นบ้านะนี่