ท่านอาจารย์: เดี๋ยวนี้จำมีไหม? เป็นเรามั่นคงไหม? อุปาทานยึดมั่นในขันธ์ คือความจำ เราจำตลอด เราจำได้ว่าขันธ์มีเท่าไหร่? เราจำได้ว่า ธรรมะคืออะไร? จำเป็นจำไม่ใช่เรา เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจำ ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นรู้สึก ไม่ใช่เกิดขึ้นชอบ ไม่ใช่เกิดขึ้นเป็นโกรธ แต่เป็นจำ

เพราะฉะนั้น การที่จะพูดถึงธรรมะต้องเข้าใจ ไม่ใช่ว่าจำคำได้หมดแต่ไม่เข้าใจอะไรเลย แต่พูดถึงคำไหนไม่ใช่ให้จำ แต่ให้รู้ว่าคำนี้มีจริงคืออะไร

อ.วิชัย: ค่อยๆ เข้าใจความหมายของคำว่า โอปนยิโกขึ้นครับท่านอาจารย์ เพราะว่าแม้จะกล่าวแล้วกล่าวอีก กว่าสังขารขันธ์ด้วยครับไม่ใช่เราที่จะน้อมไปสู่สภาพธรรมะ

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น ทุกอย่างอยู่ตรงนี้ โลกก็อยู่ตรงนี้ ไม่ว่าประเทศไหน อะไรๆ อยู่ไหนถ้าไม่คิด เพราะฉะนั้น จะนั่งอยู่ที่นี่จะออกไปข้างนอก จะอยู่บนภาคพื้นดินบนอากาศ หรือที่ไหนก็ตาม ก็เห็นสิ่งที่กระทบตาเท่านั้นจนกว่าจะประจักษ์แจ้ง โดยการที่ไม่ใช่เราไปพยายาม ไม่ใช่ว่าเรารู้เราเข้าใจขึ้น แต่ต้องไม่ใช่เรา เพราะเป็นธรรมะที่สามารถจะไม่ลืมเข้าใจมั่นคง อธิษฐานบารมี สัจจบารมี ที่จะรู้ว่า ขณะนั้นไม่ได้ทำเลย เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ทุกอย่างขันติบารมี อดทนแค่ไหน

เพราะฉะนั้น จะไปขวนขวายจะไปพยายามทำสักเท่าไหร่ ผิด!! เพราะเรา ไม่ใช่ขันธ์ ๕ ใช่ไหม? แต่พูดคำว่า ขันธ์ ๕ แต่ก็เป็นเราทำ

ขอเชิญอ่านเพิ่มได้ที่ ..

ขันธ์ห้าไม่ใช่ของเรา

สัญญาขันธ์ ทำกิจ จำ และ หมายรู้อารมณ์ที่กำลังปรากฏ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ

กราบยินดีในกุศลจิตของ อ.วิชัย ด้วยความเคารพค่ะ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ