ท่านอาจารย์ นี่เป็น ประโยชน์ของการที่รู้ว่า ไม่ใช่ตัวตน แม้แต่เพียงในขั้นของการฟัง คือว่า การฟัง ฟังมาโดยตลอดว่า ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ไม่มีตัวตน แต่พอเห็นทีไรก็เผลอ หลงลืมสติ เพราะว่าสติไม่ได้เกิด จึงไม่ได้ระลึกว่า สิ่งที่ปรากฏทางตาเป็นแต่เพียงสภาพธรรมอย่างหนึ่ง เวลาได้ยินเสียงก็หลงลืมสติ ไม่ได้ระลึกรู้ว่า ขณะที่ได้ยินเสียง ก็เป็นชั่วขณะจิตเดียว คือ ย่อโลกที่กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยสัตว์บุคคลตัวตนทั้งหลาย เหลือเป็นแต่เพียงจิตขณะหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นรู้สภาพธรรมเพียงลักษณะเดียว ไม่ว่าจะเป็นรูปหรือเป็นนามอะไร ก็เป็นเพียงสภาพธรรมที่มีอายุที่สั้นมาก แล้วก็ดับไปทั้งนั้น

นี่คือเรื่องของการฟัง ฟังบ่อยๆ ฟังไปเรื่อยๆ จนกว่าสติจะเกิดเมื่อไรถึงจะพิจารณาลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏว่า เป็นสภาพธรรมแต่ละอย่างที่มีอายุที่สั้นมากจริงๆ เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน แต่ว่าถ้าไม่ได้อาศัยการฟังพระธรรมเลยในเรื่องของอนัตตา ธรรมทั้งหลายไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ก็ยากที่จะระงับความโทมนัส หรือว่าการยึดถือในสัตว์ในบุคคลในตัวตนได้

โสภณธรรม ครั้งที่ 060

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ