[เล่มที่ 35] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้า 366

ตติยปัณณาสก์

อาภาวรรคที่ ๕

๙. ทุติยจริตสูตร

ว่าด้วยวจีสุจริต ๔

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 35]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้า 366

๙. ทุติยจริตสูตร

ว่าด้วยวจีสุจริต ๔

[๑๔๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย วจีสุจริต ๔ นี้ ฯลฯ คือ

สจฺจวาจา พูดจริง

อปิสุณวาจา ไม่พูดส่อเสียด

สณฺหวาจา พูดสุภาพ

มนฺตาภาสา พูดด้วยปัญญา

ภิกษุทั้งหลาย นี้แล วจีสุจริต ๔.

จบทุติยจริตสูตรที่ ๙

อรรถกถาทุติยจริตสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในทุติยจริตสูตรที่ ๙ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า สณฺหวาจา ได้แก่ วาจาอ่อนโยน. บทว่า มนฺตาภาสา ได้แก่ เรื่องที่กำหนดด้วยปัญญา ที่เรียกว่ามันตาแล้ว จึงกล่าว.

จบอรรถกถาทุติยจริตสูตรที่ ๙