ความหวัง..หวังอยากให้สิ่งต่างๆ เป็นไปตามความต้องการ เพราะความไม่รู้ว่าสภาพธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ความหวังทุกอย่างนั้นเป็นอกุศล ไม่ใช่ความสงบ การอบรมเจริญปัญญาที่จะรู้ว่า หวังนั้นก็เป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่ง ไม่ใช่เรา ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน... ข้อความตอนหนึ่งที่นำมาฝากจากการสนทนาธรรมของชาวต่างชาติกับท่านอาจาร์ที่บ้านคุณหมอหนุ่ม...เมื่อไม่มีความรู้จริงๆ ว่าแต่ละขณะที่เกิดขึ้นเห็น ได้ยิน... อะไรเป็นสิ่งที่มีจริง อะไรไม่มีจริง เช่นจิตเห็นเกิดขึนเพียงเห็นสิ่งที่ถูกเห็นเท่านั้น จิตเห็นมีจริง สิ่งที่ถูกจิตเห็นก็มีอยู่จริงจะเรียกรูปารมณ์หรือสีก็ได้ แต่หลังจากเห็นดับไปแล้ว ก็คิดเป็นคนนั้นคนนี้เป็นสิ่งของต่างๆ ซึ่งไม่มีอยู่จริง เพราะความไม่รู้ความจริง ไม่ได้อบรมเจริญปัญญา พวกเราจึงหลงทางอยู่ในเหตุการณืต่างๆ ...
สำหรับคนที่ยังมีโลภะอยู่ ก็ยังอดหวังไม่ได้... แต่สิ่งสำคัญคือการอบรมเจริญปัญญาระลึกรู้ลักษณะสภาพธรรมว่าเป็นเพียงธัมมะแต่ละอย่างไม่ใช่เราค่ะ
ขออนุโมทนาค่ะ...
ข้อความตอนหนึ่งบรรยายโดย ...ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์.....
เรื่องของการปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องขัดเกลากิเลส เพราะฉะนั้น ธรรมที่พระผู้มีพระ-ภาคทรงแสดง ตั้งแต่ตรัสรู้จนกระทั่งถึงปรินิพพานก็เป็นเรื่องการทรงแสดงธรรมเพื่อให้บุคคลเห็นสภาพธรรมตามความเป็นจริง...เพื่อที่จะได้ขัดเกลาอกุศลให้ลดน้อยลงจนกระทั่งสามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรม เป็นพระอริยเจ้า และสำหรับชีวิตของปุถุชน ทุกท่านก็จะเห็นได้ว่า...มีกิเลสนานาประการมากมายที่ยังไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย เพราะการที่จะดับกิเลสได้จริงๆ จะต้องเป็นการรู้แจ้งอริยสัจธรรม บรรลุคุณธรรมเป็นพระอริยเจ้าจึงสามารถที่จะดับกิเลสได้....
ขออนุโมทนาค่ะ
ขออนุโมทนาค่ะ
ขออนุโมทนาค่ะ
ขออนุโมทนาครับ
ขออนุโมทนาค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ. ปุญฺญานญฺเจว ทิฏฺฐธมฺมานญฺจ ภาคี โหมิ.
ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ได้อบรมเจริญปัญญาทั้งหลาย และขอให้ผมเป็นผู้มีส่วนแห่งบุญและธรรมที่ท่านทั้งหลายได้เห็นแล้วด้วยเถิด.
ขออนุโมทนาครับ