นอกเหนือจากกามแล้ว...ควรละอะไร

แล้ว มิทะ กุกุจจะ อิสสา และอื่นๆ ที่เหลือละครับ

อกุศลแม้เล็กน้อยเป็นสิ่งที่ควรละ...โดยขออ้างข้อความจากพระไตรปิฎก..ดังนี้

[เล่มที่ 42] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๓-หน้าที่ 2

บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบาปว่า บาปมีประมาณน้อยจักไม่มาถึง แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลง (ทีละหยาดๆ) ได้ฉันใด ชนพาลเมื่อสั่งสมบาป แม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบาปได้ฉันนั้น.

[เล่มที่ 44] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 396

บทว่า อณุมตฺเตสุ วชฺเชสุ ภยทสฺสาวี ความว่า ผู้มีปกติเห็นภัย ในโทษ ต่างด้วยเสขิยสิกขาบทที่ภิกษุไม่แกล้งต้อง และอกุศลจิตตุปบาทเป็นต้น ชื่อว่ามีประมาณน้อย เพราะมีประมาณเล็กน้อย. จริงอยู่ ภิกษุใดเห็นโทษมีประมาณน้อย กระทำให้เป็นเหมือนขุนเขาสิเนรุสูง ๑๐๐,๐๖๘ โยชน์ ฝ่ายภิกษุใด เห็นอาบัติเพียงทุพภาษิตซึ่งเป็นอาบัติเบากว่าอาบัติทั้งปวง กระทำให้เหมือนอาบัติปาราชิก ภิกษุแม้นี้ ชื่อว่ามีปกติเห็นภัย ในโทษมีประมาณน้อย

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

อกุศลทั้งหมดควรละ แต่ละด้วยปัญญา ปัญญาที่รู้ความจริงของสภาพธรรมที่มีจริงในขณะนี้อันเป็นสิ่งที่ควรรู้ยิ่งด้วยปัญญาว่าเป็นธรรมไม่ใช่เราครับ ดังข้อความในพระไตรปิฎกเชิญคลิกอ่านที่นี่ครับ

ว่าด้วยผู้ยังไม่รู้ยิ่งย่อมละสิ่งทั้งปวงไม่ได้ [ทุติยปริชานสูตร]

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

อกุศลทั้งหมดควรละ แต่ละด้วยปัญญา สาธุ

ขออนุโมทนา