@ พระธรรมรู้ได้โดยยากยิ่ง เพราะ การได้ฟังก็ยาก และ แม้ฟังแล้วก็เข้าใจได้ยาก เพราะ ฉะนั้น จึงเห็นค่าของพระพุทธเจ้าที่สมควรกราบไหว้สูงสุด เหนือกว่ารัตนะทุกสิ่ง เพราะ ทำให้รู้ความจริงได้ ที่ไม่มีใครสามารถให้รู้ ค่ะ

@ ศึกษาพระธรรมเพื่อการละความไม่รู้และความเห็นผิด

@ บูชาด้วยกาย วาจา และด้วยใจ คือ การศึกษาพระธรรม และ ไม่ใช่เพียงแค่นั้น ต้อง น้อมเป็นไปเพื่อประพฤติปฏบัติตาม

@ โลภะ ความเห็นผิด ไม่ใช่โพธิปักขิยธรรม ที่จะเป็นหนทางการตรัสรู้

@ ปฏิบัติเป็นธรรมที่เข้าถึงสภาพธรรม จึงต้องเป็นกุศลธรรมที่มีปัญญา แต่ถ้าเริ่มที่เรา ไม่มีทางถึงได้

@ ทางที่ดีที่สุด คือ เริ่มด้วยความเข้าใจ

@ คำดีใช้ไม่ถูกที่ ก็กลายเป็นคำชั่ว

@ ฉันไม่ฟัง หรอกเพราะ เอาแต่ฟัง ไม่มีปฏิบัติ เป็นคำดีของเขาหรือเปล่า คะ เพราะฉะนั้น เขาลืมค่ะว่า การฟังพระธรรมนั่นแหละที่ทำให้เข้าใจ และ ขณะที่เข้าใจ ก็คือ ค่อยๆ เริ่มปฏิบัติ

@ เรากลัวอะไร คะ สิ่งที่แปลก ไม่เคยเห็น ที่สมมติว่าน่ากลัว เป็นผี แต่ ถ้าเราเห็นบ่อยๆ คุ้นเคย จะกลัวไหม คะ กลัวคนไหม คะ ไม่กลัว เพราะฉะนั้น ทุกอย่างก็ไม่พ้นจากสิ่งที่ ปรากฎ และ เป็นธรรมไม่ใช่เรา ค่ะ

@ คนบางคน ไม่รู้ว่าคนนี้ตายไปแล้ว ก็เห็นคนที่ตายไปแล้ว กลัวไหม คะ ไม่กลัว เพราะอะไร เพราะไม่รู้ว่าเขาตาย เพราะฉะนั้น กลัวเพราะ คิด เพราะคิดเท่านั้นที่ ทำให้ทุกข์ ทำให้กลัว ค่ะ

@ ดีที่สุด คือ ศึกษาธรรมในภาษาของตน ไม่ใช่มานั่งแปล นั่งคิดในภาษาอื่น

@ ชาติก่อนพูดภาษาอะไร คะ ลืมแล้ว จึงไม่ใช่เรื่องของการจำภาษาแต่เป็นเรื่องของ ความเข้าใจ ค่ะ

@ มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ชาตินี้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเพื่ออะไร พึ่งอย่างไร คะ อกุศล ธรรมไม่ใช่ที่พึ่ง แต่ กุศลธรรมเป็นที่พึ่ง เพราฉะนั้น อาศัยพระธรรมเป็นที่พึ่ง คือ เกิด ปัญญา เกิด กุศลของตนเอง ปัญญาและกุศลนั้นเองที่เป็นที่พึ่ง

@ เวลากำลังมีที่พึ่ง ด้วยการฟัง ศึกษาพระธรรม เกิดปัญญา เพราะถ้าไม่ฟังธรรมที่ถูก ต้อง จะมีที่พึ่ง คือปัญญาได้อย่างไร และ อาศัยพระพุทธเจ้า ที่ทรงแสดงธรรม ทำให้เกิด ปัญญาของผู้ฟัง เพราะฉะนั้น อาศัยพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง ด้วยการฟัง ศึกษาพระธรรม ฟังแล้วเข้าใจขึ้นปัญญาเพิ่มขึ้น นี่คือการพึ่งที่ประเสริฐที่สุด

@ เราจะไม่ใจร้อนที่จะเข้าใจธรรม เพราะสะสมความไม่รู้มามาก แม้จักรวาลก็ไม่สามารถ บรรจุความไม่รู้ได้ แต่หนทางที่ถูก คือ ค่อยอบรมปัญญา ความเข้าใจไปทีละน้อย ปัญญา ก็จะค่อยๆ เจริญขึ้น และ ถึงการรู้ลักษณะของสภาพธรรมในขณะนี้จริงๆ ค่ะ

@ ค่อยๆ เก็บไว้ คือ เก็บความเข้าใจพระธรรมไปทีละน้อย เป็นหนทางที่ถูกต้อง ค่ะ

@ ถ้าเป็นอัตตา เป็นเรา ก็จะทำด้วยความเป็นเรา กล่าวได้ว่า เป็นความไม่เข้าใจ ค่ะ

@ การอบรมเหมือนการจับด้ามมีด จนกว่า ด้ามมีดจะสึก แล้วอะไรทำให้สึก ปัญญา ที่ เกิดจากการศึกษาพระธรรม

@ ถ้ามีเรา เดือดร้อนมากเลย มีเราที่จะเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ไปหมด เพราะ ยึดถือว่าเป็น เราเป็นคนอื่น

@ ทุกคนไม่รู้ค่ะว่า เป็นทุกข์เพราะแสวงหา ลืมตา ค่ะ แสวงหาแล้ว แสวงหาอาหาร แสวงหารูปสวยๆ เพราะกิเลสพาไป ทั้งนั้น ค่ะ

@ ถ้าฟังธรรมแล้ว อยากรู้ อยากถึง อยากเข้าใจ อยากละกิเลส อย่างนั้น ไม่เข้าใจ ค่ะ

@ ถ้าเขารู้ เขาจะไม่ใช่คำว่าแก้กรรม เพราะ ขณะนี้ เป็น ชาติก่อนของชาติหน้า ค่ะ

@ ถ้าฟังธรรมวันนี้ และวันอื่นๆ ก็ฟังต่อไปอีก เรียกว่า อุปนิสยโคจร ที่อาศัยที่มีกำลัง ที่จะสะสมกำลัง คือการฟังต่อไป ที่จะทำให้ปัญญาเจริญขึ้น

@ พระธรรมไม่ได้อันตรธานจากไหน ก็จากใจของผู้ที่ไม่ไ้ดเข้าใจ ก็อันตรธานไปใน ขณะนั้น ไม่ได้อยู่ที่ตู้พระไตรปิฎก หนังสือเลย

@ พระพุทธเจ้าไม่ได้หวังเครื่องสักการะต่างๆ แต่ บูชาด้วยความเข้าใจพระธรรม เพราะ ฉะนั้น ไม่ใช่เพียงบูชาด้วย กาย ที่กราบไหว้ ด้วยวาจา ด้วยกล่าวคำสรรเสริญ แต่ บูชา ด้วยใจ ใจที่นอบน้อม คือ ใจที่เข้าใจถูกขึ้น

@ ธรรมไม่ไกลเลย มีอยู่ตลอดเวลา ธรรมมีแต่ไม่รู้ ไม่ต้องไปหาธรรมเลย แต่ ฟังเพื่อ เข้าใจธรรมในขณะนี้ ฟังจากผู้ที่ทรงตรัสรู้ ที่ทรงแสดงว่า ธรรมคือขณะนี้ และ รู้ธรรมใน ขณะนี้ว่าเป็นแต่เพียงธรรมไม่ใช่เรา

@ มีวิริยะบารมี มีสัจจะบารมี เพียรเข้าใจสัจจะ ว่า ขณะนี้เป็นธรรมไม่เป็นอย่างอื่น

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

ขออนุโมทนาในกุศลศรัทธาของคุณทักษพล – คุณจริยา เจียมวิจิตร มา ณ ที่นี้ ด้วย ครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

อนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขอขอบคุณและอนุโมทนาคะ

ขออนุโมทนาครับ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ และขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ยินดีในกุศลจิตครับ