ความหมายทั่วไป หมายถึง สิ่งที่ชาวโลกติเตียน เช่น กายวาจาที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนทุบตี ฆ่าผู้อื่น ลักขโมย โกหก ด่ากัน เป็นต้น แต่ในทางพระวินัยมีความหมายที่

ละเอียดกว่านั้น นอกจากหมายถึง อาบัติที่เป็นโทษทางโลก คือ คนสามัญที่มิใช่ภิกษุ

ทำเข้าก็เป็นความผิดความเสียหาย ชาวโลกติเตียน ยังมุ่งไปที่สภาพจิต แม้ชาวโลกจะไม่ติเตียน แต่สิกขาบทข้อใดที่ต้องอาบัติด้วยอกุศลจิตล้วนๆ สิกขาบทนั้นเป็นโลกวัชชะ ดังข้อความในอรรถกถาพระวินัยมหาวิภังค์อธิบายไว้ว่า
พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 745 [สิกขาบททั้งหมด มีโทษ ๒ อย่าง] จริงอยู่ สิกขาบทมี ๒ อย่าง คือ โลกวัชชะ (มีโทษทางโลก) ๑ปัณณัตติวัชชะ มีโทษทางพระบัญญัติ) ๑ บรรดาโทษ ๒ อย่างนั้น สิกขาบทใด ในฝ่ายสจิตตกะ มีจิตเป็นอกุศลล้วนๆ สิกขาบทนั้นชื่อว่า เป็นโลกวัชชะ ที่เหลือเป็นปัณณัตติวัชชะ

ขออนุโมทนาค่ะ