หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๙๘]

จะเป็นคฤหัสถ์หรือเป็นบรรพชิต

ผู้ที่จะเป็นพระภิกษุ ต้องรู้ว่าเป็นพระภิกษุคืออย่างไร ไม่ใช่มีชีวิตอย่างคฤหัสถ์ ไม่ใช่มีวิชาการที่ทำให้มีความสามารถในเครื่องมือเครื่องใช้สมัยใหม่ต่างๆ นั่นไม่ใช่ชีวิตของบรรพชิตเลย บรรพชิต คือ ผู้ที่ไม่กระทำกิจของคฤหัสถ์ทั้งหมดอีกต่อไป แล้วก็มีความมั่นคงที่จะขัดเกลากิเลสโดยการฟังพระธรรม การฟังพระธรรมจนกระทั่งสามารถประพฤติตามลำดับได้ แล้วก็ต้องรู้ด้วยว่าการเป็นเพศภิกษุไม่ง่ายเลย แม้ผู้ที่สะสมมาในครั้งพุทธกาล บวชแล้วก็ยังกล่าวว่าการเป็นภิกษุยาก

เพราะฉะนั้นไม่ใช่ใครจะเป็น (ภิกษุ) ง่ายๆ และจุดประสงค์ต้องไม่เป็นอย่างอื่นนอกจากขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิต เพราะสามารถที่จะสละเพศคฤหัสถ์ได้ ถ้าไม่สามารถที่จะสละเพศคฤหัสถ์ ไม่มีทางที่จะเป็นบรรพชิตได้เลย และขณะที่ทำกิจของคฤหัสถ์ ก็แสดงอยู่ชัดเจนว่านั่นไม่ใช่กิจของบรรพชิต เพราะฉะนั้นจะเป็นคฤหัสถ์หรือจะเป็นบรรพชิตถ้าเป็นบรรพชิตแล้วไม่เข้าใจพระบัญญัติที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติว่าต้องประพฤติตามเพื่อสละ ตามที่พระองค์ได้ทรงบัญญัติว่าสละกิเลสอะไรบ้าง อย่างไรในแต่ละวันซึ่งเป็นชีวิตประจำวันจริงๆ?

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาครับ