ชีวิตดำรงอยู่ได้เพียงชั่วขณะที่ยังมีลมหายใจ ความเยื่อใยในชีวิต ในทรัพย์สมบัติ ในรูปสมบัติ ในวิชาความรู้ต่างๆ ในฐานะ ในเกียรติยศทั้งหมดนั้น ขึ้นอยู่กับลมหายใจแผ่วๆ ที่ละเอียดมาก ทุกสิ่งในชีวิตที่คิดว่าใหญ่โตหรือสำคัญเหลือเกิน แท้ที่จริงก็ขึ้นอยู่กับลมหายใจ ซึ่งเป็นสภาพที่เกิดขึ้นเพียงเล็กน้อยเหลือเกิน ชั่วขณะหนึ่งๆ เท่านั้น เมื่อปราศจากลมหายใจ ทุกสิ่งที่เคยยึดถือว่าเป็นของเราก็หมดสิ้น ความยิ่งใหญ่และความสำคัญในสิ่งใดๆ ทั้งความรักและความชังนั้น ก็เป็นเพียงความคิดนึกในขณะที่ยังมีลมหายใจเท่านั้นเอง ที่อยู่ที่อาศัยที่พักชั่วคราวในโลกนี้เท่านั้น ไม่ควรกังวลจนเกินไป แล้วก็จะจากไป

ขออนุโมทนา

เพราะฉะนั้นขณะที่ยังมีลมหายใจอยู่ ก็สะสมความดี และขอให้เจริญมั่นคงในการฟังธรรม เพราะว่า ที่พึ่งในปรโลกคือ บุญกุศลและปัญญาค่ะ

ชีวิตก็เท่านี้ แต่ก็มุ่งแสวงหา ...

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ