พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๕ - หน้าที่ 43

ก็ในข้อว่า ยสฺส วิตกฺกา เป็นต้นนี้ มีอธิบายว่าภิกษุใด พิจารณาเห็นโทษในวิตกนั้นๆ แล้วกำจัดคือทำให้สงบ ได้แก่เผาผลาญ วิตก ๙ อย่าง คือ :- วิตก ๓ อย่าง คือ ๑. กามวิตก (ความดำริในทางกาม) ๒. พยาบาทวิตก (ความดำริในการปองร้าย) ๓. วิหิงสาวิตก (ความดำริในการเบียดเบียน) วิตก ๓ อย่าง คือ ๑. ญาติวิตก (การคิดกังวลถึงญาติ) ๒. ชนปทวิตก (การคิดกังวลถึงชนบท) ๓. อมรวิตก (การคิดกังวลถึงความไม่ตาย) วิตก ๓ อย่าง คือ ๑. ปรานุททยตาปฏิสังยุตตวิตก (ความคิดกังวลที่ประกอบ ด้วยความเป็นผู้เอ็นดูผู้อื่น) ๒. ลาภสักการสิโลกวิตก (ความคิดกังวลถึงลาภสักการะและ ชื่อเสียง) ๓. อนวัญญัตติปฏิสังยุตตวิตก (ความคิดกังวลที่ประกอบด้วย การไม่ดูหมิ่น) .