[เล่มที่ 39] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ หน้าที่ 303

ขุมทรัพย์นั้น ชื่อว่าฝังไว้ดีแล้ว ใครๆ ไม่อาจ ผจญได้ เป็นของติดตามตนไปได้ บรรดาโภคะ ทั้งหลายที่เขาจำต้องละไป เขาก็พาขุมทรัพย์คือบุญ นั้นไป ขุมทรัพย์คือบุญ ไม่สาธารณะแต่ชนเหล่าอื่น โจรก็ลักไปไม่ได้ บุญนิธิอันใด ติดตามตนไปได้ ปราชญ์พึงทำบุญนิธิอันนั้น. บุญนิธินั้น อำนวยผลที่น่าปรารถนาทุกอย่างแก่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.เทวดาและมนุษย์ปรารถนา นักซึ่งอิฐผลใดๆ อิฐผลทั้งหมดนั้นๆ อันบุคคลย่อม ได้ด้วยบุญนิธินี้. ความมีวรรณะงาม ความมีเสียงเพราะ ความมี ทรวดทรงดี ความมีรูปงาม ความเป็นใหญ่ยิ่ง ความมีบริวาร อิฐผลทั้งหมดนั้น อันบุคคลย่อมได้ด้วยบุญ นิธินี้

สาธุ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น