ที่ชอบที่ชอบของแต่ละบุคคลไม่เหมือนกัน เป็นไปตามการสะสมของแต่ละบุคคล เช่นบางคนชอบไปทะเล บางคนชอบไปภูเขา บางคนชอบไปเดินซื้อของตามห้าง สรรพสินค้า ไปโรงภาพยนตร์ ไปดูฟุตบอล บ้างก็ไปดูการละเล่นต่างๆ เป็นต้น ซึ่ง ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นไปเพื่อความเจริญขึ้น สะสมเพิ่มขึ้น ของอกุศลธรรม โดยเฉพาะ อย่างยิ่ง คือ โลภะ

แต่สำหรับผู้ที่สะสมเหตุที่ดีมา เห็นประโยชน์ของการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา ท่านก็จะไปสู่ที่ชอบที่ชอบคือ สถานที่ที่มีการฟังธรรม สนทนาธรรม ที่จะเป็นไปเพื่อการเจริญขึ้นของปัญญาอย่างแท้จริง ซึ่งไม่ใช่ทุกคนจะได้ไปสู่สถานที่ ชอบที่ชอบดังกล่าวนี้ มีเพียงเฉพาะผู้ที่เห็นประโยชน์ของความเจริญขึ้นของปัญญา เท่านั้น

ธรรมะไม่ได้สาธารณะกับทุกคน ชอบ ในที่นี้เป็นฉันทะที่เป็นไปกับกุศล ไม่ใช่ด้วย โลภะความติดข้องต้องการ เพราะฉะนั้นควรที่จะไปสู่ที่ชอบที่ชอบคือ สถาน ที่ที่มีการสนทนาธรรม ฟังธรรม ตั้งแต่เดี๋ยวนี้ ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องรอคอย ให้คนอื่นบอกตอนที่ตายแล้วว่า ไปสู่ที่ชอบที่ชอบเถิด เพราะสามารถไปได้แม้ ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ สำคัญอยู่ที่ว่าจะไปหรือไม่ไปเท่านั้นเอง

ขออนุโมทนาค่ะ ...

ขอบคุณมากครับ และ ขออนุโมทนากะจิตดีดีที่เอื้อเฟื้อครับ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ขออนุโมทนาคุณเมตตาที่กรุณาลงบนความเป็นธรรมเตือนใจดีมาก วันนี้ก็ได้ไป ที่มูลนิธิฯ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ ผู้มีกุศลจิต ควรอย่างยิ่งที่จะไปสู่ เพราะมูลนิธิฯ นั้นเป็นดังที่คุณเมตตาได้กล่าวไว้ (มีการสนทนาธรรม ฟังธรรม โดยท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ เป็นประธานในการสนทนาธรรม) ค่ะ

ดีมากๆ ค่ะ ขออนุโมทนา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ