การปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้า หมายถึง การเกิดกุศลจิตเป็นไปในเรื่องการสำรวมในศีล สมถภาวนา และวิปัสสนาภาวนา ขณะใดที่จิตเป็นอกุศล จะกระทำอะไรก็ตาม จะเรียกว่าปฏิบัติธรรมไม่ได้ ดังนั้น เราไม่กล่าวถึงกิริยาอาการภาย-นอกหรือรูปธรรม แต่มุ่งหมายเอาขณะจิตที่เป็นกุศลเท่านั้น เรียกว่าปฏิบัติธรรม คือ การถึงเฉพาะลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมที่กำลังปรากฏ

การปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคสูงสุดคือ อบรมเจริญวิปัสสนาจนถึงอรหัตตผล แต่ผู้ที่จะบรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์ ก็ต้องเป็นพระโสดาบัน พระ

สกทาคา มี และพระอนาคามี ตามลำดับก่อ น และวิปัสสนานั้น ก็ไม่มีรูปแบบ ไม่มีวิธี

ไม่ต้องปลีกตัวหลีกหนีไปจากชีวิตประจำวัน วิปัสสนา ไม่ใช่การทำสมาธิกำหนดลม

หายใจเข้าออก ไม่ใช่การเดินกำหนดที่เท้าก้าวย่าง ผู้ที่ไม่เข้าใจ จึงไม่ควรปฏิบัติอะไร

ทั้งสิ้น เพราะปฏิบัติไป ก็มีแต่ความไม่เข้าใจ จึงควรศึกษาพระธรรมให้เข้าใจหนทาง

เมื่อเข้าใจพระธรรมแล้ว ปัญญานั่นเอง จะทำหน้าที่ปฏิบัติวิปัสสนา ไมใช่ตัวเราปฏิบัติ

อนุโมทนา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ