1...ขณะที่โทสะมูลจิตเกิดขึ้น เมื่อตาไปกระทบสิ่งที่ไม่พอใจ หรือหูไปกระทบเสียงด่า เสียงที่รู้จากโสตวิญญาณจิตนั้นเป็นอารมณ์ของโทสะมูลจิตใช่ไหมครับ

ขณะที่คิดนึกเรื่องราวที่ไม่น่าพอใจโทสะมูลจิตเกิดขึ้น ขณะนั้นเรื่องราวนั้นเป็นอารมณ์ของจิตนี้ใช่หรือไม่ครับ

2... ผู้ที่ขาดสติแล้วโกรธอยู่จะไม่รู้ตัวว่าโกรธเลยเหรอครับ ตอนที่เราโกรธขณะนั้นไม่มีสัมมาสติ แต่เราก็รู้ว่าเราโกรธนี่ครับ หรือว่าเป็นเพราะคิดว่าเราโกรธ รู้ว่าโกรธแต่ไม่รู้ลักษณะของโกรธครับถ้ามีสัมมาสติจะรู้ว่าที่โกรธนั้นไม่ใช่เราแต่เป็นเพียงสภาพธรรมที่เกิดขึ้นด้วยเหตุและปัจจัยอย่างนี้ใช่ไหมครับ

ขอบพระคุณล่วงหน้าทุกๆ ท่านนะครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
๑. ก่อนอื่นก็ต้องเข้าใจก่อนว่า อารมณ์คืออะไร? อารมณ์คือสิ่งที่จิตรู้ ดังนั้น เมื่อจิตเกิดขึ้น ก็ย่อมรู้อารมณ์ตามควรแก่จิตขณะนั้นๆ ซึ่งไม่พ้นจากขณะนี้เลย
ขณะที่เห็นรูป แล้ว ไม่พอใจ ก็มีสีเป็นอารมณ์ สืบต่อไปทางใจ คิดนึกถึงด้วยความโกรธ หรือ ได้ยินเสียงแล้ว แล้ว ไม่พอใจ ขณะนั้นก็มีเสียง เป็นอารมณ์ สืบต่อไปทางใจ คิดนึกด้วยความโกรธความโกรธ ความไม่พอใจ ในขณะที่คิดนึกเรื่องราวแล้วไม่พอใจ ขณะนั้นก็มีเรื่องราว นั่นเองเป็นอารมณ์ของจิตในขณะที่กำลังมีความโกรธเกิดร่วมด้วย
๒. สภาพธรรม เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น ขณะที่โกรธ เป็นอกุศล จะเป็นกุศลไม่ได้เลย ซึ่งแน่นอน ใครจะไม่รู้ว่าโกรธ แต่เป็นเรา เพราะไม่ได้มีปัญญาเข้าในในความเป็นธรรมที่ไม่ใช่เรา ก็เต็มไปด้วยความเป็นเรา ดังนั้น ที่สำคัญที่สุด คือ การอบรมเจริญปัญญา จากการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เพราะถ้ามีปัญญาแล้ว ไม่ว่าสภาพธรรมใดเกิดปรากฏ ก็สามารถเข้าใจในความเป็นจริงของธรรมนั้นได้ว่า เป็นธรรม ไม่ใช่เรา แม้ความโกรธ ก็เป็นธรรม ไม่ใช่เรา จึงไม่มีทางอื่น นอกจากค่อยๆ ฟังค่อยๆ ศึกษาสะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปทีละเล็กทีละน้อย ไตร่ตรองในเหตุในผล ต่อไป ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณมากครับ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

ขออนุโมทนาครับ