ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ปัญญาเป็นทรัพย์อันประเสริฐ ยิ่งกว่าทรัพย์สินใดๆ ทั้งสิ้น ถึงแม้ว่า เราจะมีความยุ่งยากในชีวิตหน้าที่การงานแต่ก็ยังมีปัญญาที่จะเข้าใจชีวิตได้ดีขึ้น ธรรมะ คือชีวิต ชีวิตก็คือธรรมะ การเห็น การได้ยิน ความนึกคิด ความรู้สึก และความผูกพัน เป็นสภาพธรรมที่มีจริงซึ่งปรากฏในขณะนี้ ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม สภาพธรรมต่างๆ เหล่านี้ ก็มีพร้อมที่จะให้เราเข้าใจ พร้อมที่จะให้รู้ชัด พร้อมที่จะให้ประจักษ์แจ้ง บุตร ก็ช่วยไม่ได้ บิดาก็ช่วยไม่ได้ พวกพ้องก็ช่วยไม่ได้ เมื่อบุคคลถูกความตายครอบงำแล้ว หมู่ญาติก็ช่วยไม่ได้เลย บัณฑิตรู้ความจริงข้อนี้แล้ว พึงเป็นผู้สำรวมในศีลแล้วรีบเร่งชำระหนทางไปสู่พระนิพพานทีเดียว (ฟังพระธรรมนะ)

คำว่า “ตนเป็นที่พึ่งของตน” หมายความว่า ไม่มีใครสามารถจะทำบุญกรรมแทนกันได้ แม้การอบรมเจริญปัญญาก็ต้องอบรมด้วยตนเอง แต่ในขณะนี้ผู้ที่ยังไม่ประจักษ์ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริงว่าไม่ใช่ตัวตน ก็ยังคงยึดถือว่า มีตัวตนอยู่

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

[เล่มที่ 59] ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕ - หน้าที่ ๒๖๗

[๑๐๓๓] อนึ่ง ผู้ใดเห็นศีล ปัญญาและสุตะ มีในตน ผู้นั้นย่อมประพฤติประโยชน์แก่คนทั้ง ๒ ฝ่าย คือทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น

ขออนุโมทนา

พุทธองค์ทรงแสดงธรรม งามทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด เปรียบเหมือนบุคคลผู้หงายของที่คว่ำอยู่ เปิดของที่ปิดอยู่ บอกทางแก่คนหลงทาง หรือส่องประทีปในที่มืด เพื่อผู้มีจักษุจะพึงเห็นรูปได้ ฉะนั้น ข้าพเจ้าขอถึงพระรัตนตรัย ว่าเป็นสรณะ ตลอดชีวิต

เพราะยังมีตัวตนอยู่ จึงขอพึ่งตน ด้วยความไม่ประมาท
ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาครับ 

ยินดีในกุศลจิตค่ะ