สนทนาพื้นฐานพระอภิธรรม
ที่มูลนิธิฯวันอาทิตย์ที่
๑๕ มี.ค. ๒๕๕๒

แก้ว ขออนุญาต ที่ขอขมาครั้งแรก ที่แก้วไปอินเดียกับท่าน

อ.จ. ได้มีการกล่าวตรงนี้ พอบอกว่าขอ

แก้ว ก็คิดอยู่เลยว่า ท่าน

อ.จ. จะขออะไร

แก้ว พอพี่วีระกล่าวเสร็จ ก็มีความรู้สึกเลยว่า ผู้ที่มีปัญญาจึงขอแบบนี้... พอ..หนที่ ๒ ก็มีความรู้สึกดีใจ ที่จะได้กล่าว... พอ..หนที่ ๓ พอจบคำขอขมา แก้วก็นั่งร้องไห้ ก็เข้าใจว่า ขณะนั้นน่ะ..ไม่ใช่กุศลจิตแน่นอน เพราะเป็นโทมนัสมากเลย พอดีได้เจอคุณติ๋ว ก็บอกคุณติ๋วว่า ความจริงการขอขมานี้น่าจะเป็นกุศลจิต แต่ทำไมเราจึงโทมนัส คุณติ๋วก็บอกว่า ก็ตัวเองรู้ไงว่า เลวขนาดไหนที่ได้ทำไป ตรงนั้นเป็นสิ่งที่โดนใจมากเลย ไม่ใช่ว่าทุกครั้งจะคิดถึงได้นะค่ะ แต่พอเวลามีความรู้สึกว่า คำง่ายๆ เหมือนกับว่า ฟันต่อฟันอะไรอย่างนี้ ก็จะคิดถึงว่า ทำไม่ได้ ก็รู้สึกว่าตัวเองจะดีขึ้น...

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนา ผู้ที่เห็นตัวเองตามความเป็นจริงค่ะเพราะได้ประกอบบุญแล้วในอดีตจึงมีกัลยาณมิตรคอยชี้ไห้เห็นกิเลสในตัวเอง ผู้เขียนก็โดนใจหลายครั้ง ที่พี่ชุมพรชี้ให้เห็นกิเลสตัวเองทำให้น้อมไปพิจารณานำไปประพฤติปฎิบัติตามอยู่เสมอเห็นประโยชน์ในการสนทนาธรรมและการมีกัลยาณมิตร

กราบอนุโมทนาผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ

ขอบพระคุณ และ ขออนุโมทนา ค่ะ.

โดนใจ แล้วเกิดอกุศลโดนใจ แล้วเกิดกุศล ไม่อาจเลือกได้.....ล้วนเป็นสิ่งที่สะสมมา.....

ขออนุโมทนาคะ

...พอจบคำขอขมา แก้วก็นั่งร้องไห้ ก็เข้าใจว่า ขณะนั้นน่ะ..ไม่ใช่กุศลจิตแน่นอน เพราะเป็นโทมนัสมากเลย พอดีได้เจอคุณติ๋ว ก็บอกคุณติ๋วว่า ความจริงการขอขมานี้น่าจะเป็นกุศลจิต แต่ทำไมเราจึงโทมนัส...

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ สาธุ

ขออนุโมทนาครับ