ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 43

...................

เพราะฉะนั้น ความเป็นผู้รู้จักประมาณ กล่าวคือความเป็นผู้ไม่ติดในโภชนะเป็นความดี

อธิบายว่า การรู้ประมาณเป็นความดี. อีกอย่างหนึ่งแม้ความเป็นผู้รู้ประมาณก็เป็นความดี

ซึ่งท่านพรรณนาไว้อย่างนี้ว่า ภิกษุพิจารณาโดยแยบคายแล้วกลืนกินอาหาร มิใช่

เพื่อเล่น มิใช่เพื่อมัวเมา ฯลฯ ด้วยการอยู่อย่างผาสุก และว่า :-

ภิกษุบริโภคของสดหรือของแห้งไม่ควรให้อิ่มเกินไป

เป็นผู้มีท้องพร่อง รู้จักประมาณในอาหาร

มีสติพึงงดเว้นเสีย ยังอยู่๔-๕ คำ ก็จะอิ่ม อย่าบริโภค พึงดื่มน้ำแทน

เป็นการเพียงพอเพื่อจะอยู่อย่างผาสุก

สำหรับภิกษุผู้มีจิตตั้งมั่น.

เวทนาของภิกษุนั้นผู้เป็นมนุษย์มีสติอยู่ทุกเวลา

ผู้ได้โภชนะแล้วรู้จักประมาณมีสติอยู่ทุกเวลา

ย่อมเป็นเวทนาที่เบา อาหารที่บริโภคย่อมค่อยๆ ย่อยไปเลี้ยงอายุมีความเป็นผู้ไม่ติดก็เป็นความดี ซึ่งท่านพรรณนาไว้อย่างนี้ว่าบุคคลไม่ติดรส ย่อมกลืนกินอาหาร

เพื่อต้องการยังอัตภาพให้เป็นไป

เหมือนบริโภคเนื้อบุตรในหนทางกันดาร

เหมือนใช้น้ำมันหยอดเพลารถฉะนั้น.

เป็นพระสูตรที่เตือนใจให้เจริญสติอยู่เสมอ การประมาณในอาหารซึ่งเป็นปัจจัยที่ร่าง

กายต้องบริโภคเป็นประจำ เป็นแนวทางช่วยการประมาณเรื่องอื่นๆ ในชีวิตประจำวันด้วย

เช่นกัน ถ้าประกอบด้วยปัญญา...

ขออนุโมทนาค่ะ....

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณหมอด้วยครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณคำปั่นและทุกท่านครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านครับ

พระพุทธเจ้าทรงบัญญติ ปาราชิก 4 คือ

1. เสพเมถุน

2. ลักทรัพย์

3 ฆ่ามนุษย์

4. อวดอุตตริมนุสสธรรม

พระพุทธเจ้าตรัสว่า ถ้าจะบัญญติ ปาราชิกที 5 คือ การติดในรส แต่ก็บัญญติ

ไม่ได้ เพราะสัตว์ทั้งหลายดำรงอยู่ได้ด้วยอาหาร จึงทรงแสดงให้รู้จักประมาณใน

อาหาร ไม่ใช่ฉันเพื่อเล่น เพื่อประดับตกแ่ต่ง เพื่อมัวเมา แต่ให้มีสติ ฉันเพื่อให้

มีชีวิตอยู่ ประพฤติธรรม (พิจารณาการบริโภคอาหารเปรียบด้วยเนื้อบุตร) ค่ะ