ความเบื่อหน่ายเป็นโทสะมูลจิตใช่หรือไม่? ความเบื่อหน่ายของผู้คนในครั้งพุทธกาลที่ถึงขั้นออกบวช อย่างนั้นเป็นโทสะด้วยหรือเปล่า? ต้องเบื่อหน่ายถึงขั้นใด จึงจะถอนตัวออกจากทางโลกได้?

ความเบื่อหน่ายมี ๒ ประเภท คือ เบื่อด้วยโทสะ ๑ เบื่อด้วยญาณ ๑ ผู้ที่มีปัญญาเห็นสังขารตามความเป็นจริงว่าไม่งาม ไม่เที่ยง แปรปรวนไม่มีสาระ ไม่น่ายินดีจึงเบื่อหน่าย

ขออนุโมทนาครับ