* โลภะ เป็นสภาพที่ไม่ดีที่เกิดกับจิต (อกุศลเจตสิก) ซึ่งมีอาการเป็นไปต่างๆ เช่น ความติดข้อง ความต้องการ ความอยาก ความปรารถนา ความยินดีพอใจ ความผูกพัน ความซ่านไปในสิ่งที่ติดข้อง

* โลภะเกิดกับจิตขณะใด ก็จะปรุงแต่งให้จิตขณะนั้นเป็นไปด้วยความติดข้องในอารมณ์ (สิ่งที่จิตรู้) ตามอำนาจของโลภะ

* เมื่อโลภะติดข้องในสิ่งใดเพิ่มขึ้น ก็จะพะวงถึงแต่สิ่งที่ติดข้องพอใจนั้น และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาในสิ่งนั้น ด้วยกำลังของโลภะ

* ข้อความในพระไตรปิฎกจึงแสดงว่า "เป็นทาสของตัณหา" คือต้องเป็นไปตามอำนาจของความอยากคือโลภะ พ้นไปไม่ได้ ต้องสยบกับโลภะ โดยไม่รู้สึกตัวเลย (เพราะโลภะต้องเกิดกับโมหะคือความไม่รู้)

* หนทางเดียวที่จะพ้นจากความเป็นทาสของโลภะ เป็นอิสระจากโลภะ ก็คือการอบรมเจริญปัญญารู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่าไม่ใช่เรา เกิดแล้วดับแล้ว เพราะโลภะและสิ่งที่โลภะติดข้อง ก็เป็นเพียงสภาพธรรมที่อาศัยปัจจัยปรุงแต่งเกิดแล้วดับ

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ 

ขอบพระคุณค่ะ ดูได้ยากมากค่ะ

กราบยินดีในความดีของ อ.อรรณพ ด้วยค่ะ