คำว่า กรรม คือการกระทำ ความจงใจ ความตั้งใจกระทำทางกาย ทางวาจา และทางใจว่าโดยปรมัตถธรรม ได้แก่ เจตนาเจตสิก เจตนาที่เกิดร่วมกับกุศลจิตและอกุศลจิต เมื่อสำเร็จเป็นกรรมย่อมส่งผลตามโอกาสอันควร เมื่อไม่สบโอกาสอันควรอาจไม่ให้ผล คนที่ทำไม่ดี เมื่อกรรมไม่ดีนั้นให้ผลย่อมรับผลที่ไม่ดีตามเหตุ แต่เนื่องจากแต่ละคนในแต่ละชาติมีการกระทำกรรมทั้งกรรมดีและกรรมไม่ดีไว้มากมาย บางครั้งแม้กระทำกรรมไม่ดีแต่ช่วงนั้นได้รับผลของกรรมดีในอดีตอยู่ จึงปรากฏว่าการกระทำไม่ดีไม่ให้ผล ควรทราบความจริงว่า กรรมที่ทำไว้แล้วทุกขณะไม่มีการสูญหายไปไหน เมื่อสบโอกาสย่อมให้ผลตามควรแก่เหตุที่กระทำไว้

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 582

เชิญคลิกอ่านที่ สังขิตตสูตร ว่าด้วยกรรม ๔ ประเภท