พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้าที่ 588

อรรถกถาวาตวลาหกสูตรที่ ๕๖

บทว่า เทโว วสฺสติ ความว่า ฝนที่ตกตลอด ๔ เดือน ที่เป็นฤดูฝน มีอุตุเป็นสมุฏฐานทั้งนั้น. ส่วนฝนชุกที่ตกในฤดูฝน และฝนในเดือน ๕ เดือน ๖ ชื่อว่า เกิดขึ้นด้วยอานุภาพเทวดา.

ในข้อนั้น มีเรื่องนี้เป็นตัวอย่าง :-

เล่ากันว่า วัสสพลาหกเทพบุตรตนหนึ่ง ไปหาพระเถระผู้ขีณาสพ ซึ่งจำพรรษาอยู่ในกุฏิไม้กฤษณา แล้วได้ยืนอยู่ข้างนอก.

"พระเถระถามว่า ท่านเป็นใคร?"

"กระผมคือ วัสสพลาหกเทพบุตร ขอรับ."

"ทราบว่า ด้วยอำนาจจิตของท่าน ทำให้ฝนตกได้หรือ?"

"ถูกแล้ว ขอรับ"

"พวกอาตมา อยากเห็น"

"ท่านจักเปียก นะครับ"

"เค้าเมฆใหญ่ หรือเสียงฟ้าร้อง ไม่ปรากฏเลย พวกเราจักเปียกได้อย่างไร?"

"ท่านขอรับ อำนาจจิตของผมทำให้ฝนตกได้ ขอนิมนต์ท่านเข้าบรรณศาลาเถิด"

"ดีแล้ว เทพบุตร" พระเถระรับคำแล้วล้างเท้า เข้าสู่บรรณศาลา.

เมื่อพระเถระนั้นกำลังเข้าไป เทพบุตรก็ขับเพลงขับบทหนึ่ง แล้วยกมือขึ้น. ได้มีก้อนเมฆก้อนหนึ่ง รอบๆ สถานที่ประมาณ ๓ โยชน์ (ทำให้เกิดฝนตก) พระเถระเปียกครึ่งตัว เข้าไปสู่บรรณศาลา.

ยินดีในกุศลจิตค่ะ