เราควรที่จะรู้จุดประสงค์ของการประพฤติปฏิบัติของเรา เช่น การรักษาศีล คนที่ต้องการละความติดข้องในสิ่งที่ปรากฏทางตา เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ควรที่จะรู้ว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น ข้อความในคัมภีร์จริยาปิฎก [เล่มที่ 74] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฏก หน้าที่ 41 ต่อไปแสดงว่า

"ท้าวสักกะ...ทรงดําริว่า ...ดาบสนี้ประพฤติตบะที่ทําได้ยากอย่างนี้เพื่ออะไรหนอ หรือจะปรารถนาความเป็นท้าวสักกะ หรือว่าอย่างอื่น เราจักทดลองดาบสนั้นดู ...จึงแปลงเพศเป็นพราหมณ์ไปหาอกิตติดาบสนั้น...หาก (ดาบสนั้น) ปรารถนาความเป็นท้าวสักกะ จักให้ใบหมากเม่าชงน้ําของตนแก่เรา หากไม่ปรารถนาก็จักไม่ให้"

ท้าวสักกะดำริว่าถ้าอกิตติดาบสนั้นปรารถนาที่จะเป็นท้าวสักกะ ดาบสนั้นก็จะบำเพ็ญทานบารมีด้วยการให้อาหารของตน ข้อความต่อไปแสดงว่า

"พระมหาสัตว์เห็นพราหมณ์นั้น (ว่าต้องการอาหาร) ก็ดีใจด้วยคิดว่า เป็นลาภของเราแล้วหนอ เราได้ดีแล้วหนอ เราไม่ได้เห็นยาจกมานานแล้วหนอ คิดต่อไปว่าวันนี้เราจักยังความปรารถนาของเราให้ถึงที่สุดแล้วจักให้ทาน จึงถือเอาด้วยภาชนะที่มีอาหารสุกไป แล้วนึกถึงทานบารมี ใส่ลงในภิกษาภาชนะของพราหมณ์นั้นจนหมด...แม้ในวันที่สอง แม้ในวันที่สาม พราหมณ์ ก็เข้ามายังสํานักของเรา เราไม่หวั่นไหว ไม่อาลัย ในชีวิต ได้ให้หมดสิ้นเช่นก่อนเหมือนกัน"

จะเห็นได้ว่ากุศล ที่พระโพธิสัตว์ได้กระทำในครั้งนั้นเป็นทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ขันติบารมี วิริยบารมี อธิษฐานบารมี สัจจบารมี ด้วยความเคารพในการอบรมเจริญกุศลธรรม ท่านได้อบรมบารมีเพื่อการรู้แจ้งอริยสัจจธรรมถึงความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บารมีทั้งหมดเกี่ยวข้องซึ่งกันและกัน และต่างเกื้อหนุนให้กับบารมีอื่นๆ ด้วย

ข้อความนี้แปลจาก...The Perfection of Morality - Ascetic Akitti’s sila II

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ