คนเราเกิดมา ที่มีพฤติกรรมต่างๆ กัน เพราะการสะสมในอดีตต่างๆ กัน การสะสมในอดีตเรียกว่าอุปนิสัย เพราะอุปนิสัยต่างกัน ความประพฤติจึงต่างๆ กัน

ทุกคนเกิดมา  ต่างอัธยาศัีย  สะสมมาไม่เหมือนกัน   เช่น  ชาติที่แล้ว  เป็นคนมักโกรธ  ชาตินี้  ก็เป็นคนมักโกรธอีก  หรือชาติที่แล้วเป็นคนใจดี   ชอบให้ทาน  ชาตินี้ก็เป็นคนใจดี  ชอบทำบุญทำทานอีก  แต่ทุกคนก็สะสมทั้งความดีและไม่ดี  ก็อยู่ที่ปัญญา  ที่ได้ฟังธรรมแล้ว  เห็นโทษของความไม่ดี   ก็พยายามที่จะ   ขัดเกลาความไม่ดีบ้าง   ถ้าไม่เริ่มชัดเกลา  ความไม่ดีตั้งแต่ชาตินี้  ก็จะสะสมมากขึ้น  ติดตามไปชาติหน้าอีก

คนเราแตกต่างกัน มีความสัมพันธ์กับกรรมพันธ์ (ยีน) + สิ่งแวดล้อม และกรรมต่างๆ ของแต่ละคน ที่ได้กระทำมา ดังนั้น ถ้าเราอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี จะส่งผลให้เราดีตามไปด้วยเช่นกัน

เวลาที่เแต่ละคนเห็นอะไรสักอย่างหนึ่ง คิดเหมือนกันไหมครับ ไม่เหมือนกัน บางคนชอบมาก หรือน้อย บางคนไม่ชอบมาก หรือน้อย ขณะที่คิด ไม่ใช่อย่างอื่น จิตนั่นเองที่คิด สภาพธัมมะที่เป็นจิต เป็นสภาพธัมมะที่สะสม สะสมอุปนิสัย ซึ่งเกิดจากการไม่ชอบ หรือชอบเป็นต้น เมื่อแต่ละคน มีตา...ใจ เหมือนกัน แต่คิด ต่อจากสิ่งที่เห็น...รู้ทางกายไม่เหมือนกัน จึงเป็นสาเหตุที่ แต่ละคนต่างกันครับ ดังข้อความในพระไตรปิฎกที่แสดงว่า แต่ละคนก็ชอบ หรือมีพฤติกรรมไม่เหมือนกัน เพราะอาศัย จิตที่คิดนึกต่อจากการเห็น... รู้ทางกายจนเป็นอุปนิสัยที่แต่ละคนต่างกันครับ
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่... ต่างคนต่างใจ [นานาฉันทชาดก]