ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...

ว่าด้วยเกี่ยวหญ้าอ่อนให้โคตายกิน [อรรถกถาโคณเปตวัตถุ]

เราจะต้องสูญเสียบุคคลผู้ที่เป็นที่รักของเราเมื่อบิดา มารดา ญาติ หรือมิตรสหายผู้เป็นที่รักสิ้นชีวิตลง ซึ่งเป็นความจริงประการหนึ่งในชีวิต เราย่อมมีความเศร้าโศกยิ่งนัก และ มีความรู้สึกว่า "ยาก ที่จะทนได้" แต่พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงไว้ ช่วยให้เราได้เผชิญกับความจริงนี้ได้ และ สามารถรู้ความจริงของสภาพธรรม ทั้งหลายได้ด้วย

ที่เรียกว่า "ตาย" ความจริงก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย กับสภาพที่เป็นไปทุกขณะจิตนี้เอง ทุกขณะที่จิตดับไป เป็นการตายของจิต จิตทุกดวง ทุกประเภทเกิดขึ้น แล้วก็ดับสิ้นไป ซึ่งเป็นปัจจัยให้จิตดวงต่อไปเกิดขึ้น เมื่อจิตดวงสุดท้ายของชาตินี้ (จุติจิต) ดับไป จิตดวงแรกในชาติต่อไป คือ ปฏิสนธิจิต ก็เกิดสืบต่อทันทีโดยไม่มีระหว่างคั่น จึงไม่มีอัตตา (ตัวตน) สักขณะเดียวเลยในชีวิต ไม่มีตัวตนที่ท่องเที่ยวไปจากชาตินี้สู่ชาติหน้า (ผู้ที่เป็นพระอรหันต์แล้วเท่านั้น ที่จะไม่มีการเกิดอีก หลังจากจุติดับไป)

ปัญญาจึงเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดในชีวิต ทำให้ตนเองและคนอื่น พ้นจากทุกข์ได้
ขออนุโมทนาค่ะ

ธรรมของพระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

เพราะไม่รู้จึงต้องเศร้า เพราะรักและยังทรงจำไว้จึงต้องเศร้า

อนุโมทนาครับ

อนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น