คือเวลาผมใส่บาตร ผมจะอธิษฐานก่อนทุกครั้งว่า "ข้าพเจ้าขอมอบทานนี้ให้กับหมู่พระสงฆ์ทั้งหลาย" โดยไม่ได้เจาะจงว่าจะให้องค์ไหน ขอถามว่าจะได้บุญเท่ากับ สังฆทาน หรือไม่ครับ.

ในอรรถกถากล่าวว่า การให้ทานมุ่งตรงต่อสงฆ์ที่เรียกว่าสังฆทาน เป็นการทำได้โดย ยาก เพราะถ้าไม่เข้าใจคำว่าอริยสงฆ์ หรือมีการเลือกพระ มีจิตหวั่นไหวเมื่อได้พระหนุ่ม หรือสามเณรน้อย หรือพระทุศีล หรือดีใจที่ได้พระเถระสมบูรณ์ด้วยศีล สิ่งเหล่านี้ถ้าจิต เป็นไป ก็ไม่เป็นสังฆทาน ส่วนผลของทาน จะมีผลมากหรือน้อยอยู่ที่องค์ประกอบ หลายอย่าง เช่น ผู้ให้ประพฤติธรรม ทรัพย์ได้มาโดยธรรม มีเจตนาพร้อมทั้ง ๓ กาล และผู้รับมีศีล มีคุณธรรม ถ้าให้ทานมุ่งตรงต่อสงฆ์ย่อมมีผลมาก

การที่จะทำบุญไม่จำเป็นที่จะต้องอธิษฐาน เราทำแบบ ฉันทะแปลว่า ความพอใจ ถ้าเราอธิษฐาน ก็แปลว่าเรายังติดข้องในสิ่งนั้น เป็นโลภะ / โลภะ แปลตรงตัวแปลว่า ความติดข้อง ความต้องการ

ในภาษาไทยเราเข้าใจคำว่า อธิษฐาน ไม่ตรงกับพระไตรปิฎก ในพระไตรปิฎก ท่านให้ความหมายว่า คือ ความตั้งใจมั่น ถ้าเป็นการอธิษฐานที่ตรงตาม พระไตรปิฎก ไม่เป็นโลภก็ได้

วัตถุประสงค์ของการใส่บาตรคืออะไรครับ

การถวายอาหารกับพระภิกษุสงฆ์ เพื่อบูชาคุณของพระอริยสงฆ์ และเพื่อการขัดเกลากิเลสคือความตระหนี่ของตนเองอย่างหนึ่ง

ขออนุโมทนาครับ