[เล่มที่ 25] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 511

ข้อความบางตอนจาก ทุติยสักกนมัสนสูตร

[๙๓๔] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล มาตลีสังคาหกเทพบุตร ได้ทูลถามท้าวสักกะจอมเทพด้วยคาถาว่า ข้าแต่ท้าววาสวะ เทวดาและมนุษย์ ทั้งหลายย่อมนอบน้อมพระองค์นั่นเทียว ข้าแต่ท้าวสักกะ เมื่อเช่นนั้น พระองค์ทรงนอบน้อมท่านผู้ควรบูชาคนใด ท่านผู้ควรบูชาคนนั้น คือ ใครเล่า

[๙๓๕] ท้าวสักกะตรัสตอบว่า ดูก่อนมาตลี พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ใดในโลกพร้อมทั้งเทวโลก เรานอบน้อมพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ผู้เป็นศาสดามีพระนามไม่ทราม ดูก่อนมาตลี ท่านเหล่าใดสำรอกราคะ โทสะ และอวิชชาแล้ว เป็นพระอรหันตขีณาสพ เรานอบน้อมท่านเหล่านั้น ดูก่อนมาตลี ท่านเหล่าใดกำจัดราคะและโทสะก้าวล่วงอวิชชา ยังเป็นพระเสขะ ยินดีในธรรม เครื่องปราศจากการสั่งสม เป็นผู้ไม่ประมาท ตามศึกษาอยู่ เรานอบน้อมท่านเหล่านั้น

ขออนุโมทนาค่ะ

ธรรมมะ คือสิ่งที่มีจริง

ไม่มีเรา มีแต่ธรรมมะ

การฟังธรรม เป็นกุศลจิต

ยินดีในกุศลจิตค่ะ