ทำบาป ทำบุญ นี่เป็นคนละส่วน เราพิจารณาง่ายๆ อย่างนี้ว่า น้ำกับน้ำมันอยู่ในขวดเดียวกันก็ไม่ปนกัน เหมือนบุญกับบาป อันไหนมีกำลังกล้าก็ให้ผลก่อน เช่น บุญมีกำลังมากกว่า ได้โอกาส ได้ปัจจัยให้ผล บาปก็ยังไม่ให้ผล คอยโอกาสเมื่อ บุญหมดแล้ว บาปก็ให้ผล สมมติว่าเราทำบุญมากเหลือเกิน แต่เวลาใกล้ตาย จิตเราเศร้าหมอง บาปมีโอกาสแล้ว บุญมากก็จริง แต่ขณะนั้นบาปมีโอกาส เราก็ไป สู่อบายภูมิ แต่ไปสู่อบายภูมิเป็นระยะเวลาเล็กน้อย เพราะเราทำบาปน้อย เพราะฉะนั้น แล้วแต่ว่ากุศลหรืออกุศลจะได้เหตุได้ปัจจัยก็เกิดขึ้นก่อน

สำหรับหลักฐานอ้างอิงอยู่ในพระไตรปิฎกมากมาย แต่ลัทธิพราหมณ์บอกว่า ลบล้างได้ ศาสนาพุทธลบล้างไม่ได้ ต่างกัน ในพระไตรปิฎกเกือบทั้งหมดก็ว่าได้ พูดถึงเรื่องบาปเรื่องบุญ

แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 1845

อ.สมพรตอบปัญหาธรรม (2)