พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม ๒ ภาค ๒ - หน้าที่ 84

มหาราช ถามมาเถอะ จะวิสัชชนาถวาย จักบรรเทาความสงสัยของพระองค์ให้" ดังนี้. พระราชาตรัสถามปัญหาว่า ข้าแต่มหาราชผู้เป็นใหญ่กว่าสรรพ สัตว์ ข้าพระองค์ ขอถามพระองค์ ทาน ๑ พรหมจรรย์ ๑ (ศีล) ข้อไหนจะมีผลมาก กว่ากัน. ท้าวสักกะตรัสว่า "ชื่อว่า ทานจะใหญ่อย่างไร ศีลเท่านั้นใหญ่เพราะเป็นคุณอันประเสริฐที่สุด ข้าแต่มหาราช แม้ข้าพระองค์ได้ให้ทานแก่ชฎิลถึงหมื่นคนอยู่หมื่นปี แต่ปางก่อนยังไม่พ้นจากเปตวิสัย แต่ท่านผู้มีศีลบริโภคทานของข้าพเจ้าได้ไปบังเกิดในพรหมโลก" ดังนี้ แล้วตรัสคาถา ดังต่อไปนี้ว่า บุคคลจะเข้าถึงความเป็นกษัตริย์ด้วย พรหมจรรย์อย่างต่ำ และจะเข้าถึงความ เป็นเทพด้วยพรหมจรรย์อย่างกลาง จัก บริสุทธิ์ได้ ด้วยพรหมจรรย์อย่างสูง เพราะผู้ไม่มีเรือนบำเพ็ญตบะทั้งหลายย่อม เข้าถึงกายเหล่าใด กายเหล่านั้น อันใครๆ ผู้บำเพ็ญเพียร ด้วยการอ้อนวอนได้โดย ง่ายไม่ได้.

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ