หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๒๐]

สมควรไหมที่ภิกษุจะรับเงินทอง

ใครเป็นคนที่หวังดีที่สุดในชีวิตในสังสารวัฏฏ์ คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกคำของพระองค์ไม่ได้นำโทษมาให้สักนิดเดียว ไม่ว่าโดยสถานการณ์ใดๆ ทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นผู้ที่มั่นคง ก็ไม่หวั่นไหว ใครจะทำอะไร ไม่ใช่หน้าที่ของเรา เขาสะสมมา เป็นไปตามการสะสมของเขาหน้าที่ของเรา คือ หวังดีให้เขาเข้าใจถูกเท่านั้น เขาไม่สนใจก็เรื่องของเขา เราพูดไปแล้วไม่มีใครฟัง แต่ถ้าเรามีความหวังดีและคิดว่าเป็นประโยชน์จึงพูด ถ้าไม่เป็นประโยชน์เราก็ไม่พูด เขาให้เงินพระกันโครมๆ เราก็ไม่ให้ ใครจะว่าอะไรก็ว่าไป ไม่เห็นเดือดร้อน ในเมื่อความจริงสมควรไหมที่ภิกษุจะรับเงินทอง เพราะสละแล้วจากเพศคฤหัสถ์สละทรัพย์สินทั้งหมด เงินทองทั้งหมดชีวิตคฤหัสถ์ทั้งหมด มาสู่การที่จะขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิต เพราะฉะนั้น สิ่งแวดล้อมซึ่งเคยเป็นกิเลสทั้งหมด ก็จะเป็นไปตามการขัดเกลาตามพระวินัยประกอบกับการเข้าใจธรรมด้วยทำไมบวช? เพื่อเข้าใจธรรม เพื่อขัดเกลากิเลส เพื่อรู้แจ้งอริยสัจจธรรม

ไม่เดือดร้อน ไม่เดือดร้อนเลย ไม่เคยเดือดร้อนเลย ใครจะเป็นอะไร เพราะเราหวังดีที่จะให้เขาเข้าใจเท่านั้น เท่านั้นคือเท่านั้น ไม่ได้ไปหวังว่าเขาจะเชื่อ เขาจะทำ เขาจะเชื่อเราหรืออะไรอย่างนั้น ไม่ใช่เลย แต่ให้เขาเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจก็เรื่องของเขา เจตนาของเราก็ไม่เปลี่ยนแปลง คือ ไม่ว่าสถานการณ์ใดๆ ถ้าเป็นประโยชน์เราก็พูดเพื่อให้เขาเข้าใจ ไตร่ตรอง ไม่ต้องเชื่อ แต่คุณดูสิว่าคำพูดนั้นๆ ถูกไหม เป็นคำพูดของใคร จริงเท็จแค่ไหน แล้วเราก็ไม่เดือดร้อนจริงๆ เราไม่ให้เงินพระ ใครจะมาเดือดร้อน ก็เดือดร้อนไป เราไม่เดือดร้อน

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ