จะละวิจิกิจฉาได้โดยวิธีใดบ้าง และช่วยอธิบายความหมายโดยละเอียดด้วยค่ะ

ข้อส่งสัยในธรรมนั้นๆ เป็นวิจิกิจฉาหรือไม่ค่ะ การครุ่นคิดพิจารณาธรรมมากๆ เนื่องจาก ยังไม่เข้าใจธรรมนั้น จะทำให้จิตเศร้าหมองหรือไม่ค่ะ

วิจิกิจฉา คือ ความสงสัยในธรรม ๘ ประการ คือ

พุทฺเธ กงฺขติ สงสัยในพระพุทธเจ้า ๑

ธมฺเม กงฺขติ สงสัยในพระธรรม ๑

สงฺเฆ กงฺขติ สงสัยในพระสงฆ์ ๑

สิกฺขาย กงฺขติ สงสัยในสิกขา ๑

ปุพพนฺเต กงฺขติ สงสัยในขันธ์เป็นต้นที่เป็นอดีต ๑

อปรนฺเต กงฺขติ สงสัยในขันธ์เป็นต้นในอนาคต ๑

ปุพพนฺตาปรนฺเต กงฺขติ สงสัยในขันธ์ เป็นต้น ที่เป็นอดีตและอนาคต ๑

ปฏิจฺจสมุปฺปาเท กงฺขติ สงสัยในปฏิจจสมุปบาท ๑
ผู้ที่จะละวิจิกิจฉาได้ เป็นสมุทเฉทไม่เกิดอีกเลยต้องเป็นพระโสดาบันบุคคลปุถุชนยังละวิจิกิจฉาไม่ได้ เป็นสมุทเฉทละได้ชั่วขณะด้วยการฟังพระสัทธรรมเป็นต้น การคิดพิจารณาธรรมะ ที่ได้ยิน ได้ฟัง มาเพื่อการเข้าใจมากยิ่งขึ้นขณะนั้นจิตไม่เศร้าหมอง เพราะเป็นการพิจารณาด้วยกุศลจิต แต่ถ้าครุ่นคิดความความสงสัย หรือโดยไม่แยบคลาย ขณะนั้นจิตเป็นอกุศลจิตเศร้าหมอง

เชิญคลิกอ่านที่นี่...

เหตุละวิจิกิจฉา [มหาสติปัฏฐานสูตร]

วิจิกิจฉาพวกเรายังละไม่ได้ แต่ถ้าเราสงสัยเรื่องธรรมะและเราหมั่นสอบถามผู้รู้บ่อยๆ ก็เป็นปัจจัยให้เกิดปัญญา ก็ต้องอบรมเจริญสติปัฏฐานจนกว่าจะเป็นพระโสดาบันค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขออนุโมทนาครับ