อกุศลจิต และอกุศลกรรมต่างกัน คือ อกุศลจิตเป็นอกุศลที่เกิดขึ้นแต่ไม่มีการกระทำกรรมทางกาย วาจา ใจ เป็นเพียงการสะสมเป็นอุปนิสัยต่อไป แต่ไม่มีผลที่เป็นวิบาก แต่ถ้าเป็นอกุศลกรรม คือ การกระทำก้าวล่วงกายวาจาทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

อกุศลจิตคือจิตที่คิดไม่ดี เช่น ไม่พอใจอยู่ในใจ แต่ยังไม่ล่วงออกมาเป็นคำต่อว่า คำหยาบ แต่ควรเห็นโทษของการสะสมอกุศลจิต เพราะถ้าเราสะสมไว้บ่อยๆ วันหนึ่งกิเลสมีกำลังก็ล่วงออกมาเป็นอกุศลกรรมได้ และอกุศลกรรมที่ทำสำเร็จทางกาย วาจา ใจ เป็นเหตุนำไปสู่อบายภูมิ น่ากลัวนะ

คำถามข้อ1 .ตามคห.1 "อกุศลกรรม คือ การกระทำก้าวล่วงกายวาจา..." เพราะฉะนั้นการคิดไม่ดี เช่น คิดพยาบาท ก็เป็นเพียง อกุศลจิต เท่านั้น ใช่หรือไม่ครับ?

ความคิดพยาบาทมีหลายระดับ ถ้าเพียงคิดโกรธ เป็นเพียงอกุศลจิต แต่ถ้า ความโกรธมีกำลัง โกรธบ่อยๆ คิดร้ายต่อเขา คิดให้เขาพินาศ เป็นต้น จัดเป็น พยาปาทในอกุศลกรรมบถ

ถ้าคิดไม่ดี ยังไม่ได้ล่วงออกมาทางกาย ทางวาจา ก็เป็นเพียงอกุศลจิตค่ะ แต่ถ้าเป็นพระภิกษุ อกุศลจิตเกิด ท่านเปรียบเหมือนมหาเมฆ คืออกุศลแม้เพียงเล็ก น้อย ท่านเห็นเป็นโทษใหญ่ ขอยกตัวอย่างจากพระไตรปิฏกค่ะ

เชิญคลิกอ่าน....

ว่าด้วยภิกษุขโมยกลิ่นปทุม [ปทุมปุปผสูตร]

ขอบคุณครับ